DWORZEC WIŚLANY
| < Poprzednie | Następne > |
DWORZEC WIŚLANY, zwany także Portem Wiślanym, część portu gd. położona na lewym brzegu Martwej Wisły (q Wisła), między q Gardzielą oraz ob. ul. Wielopole i Marynarki Polskiej. W połowie XIX w. miejsce postoju dla tratw z drewnem; na potrzeby handlu drewnem dzierżawiono grunty przylegające do zbudowanej 1803–05 bitej drogi wzdłuż Wisły, Broschkischerweg (q ul. Wiślna). W 1888 równolegle do tej drogi zbudowano towarową linię kolejową, tzw. wiślaną (Weichselufer-Bahn), z dworca towarowego Gd. Brama Oliwska (q kolej). W 1899 dodatkowo połączono ze stacją q Zaspa linią kolejową biegnącą płd. skrajem q Nowego Portu. Na pocz. XX w. w pobliżu, od strony Nowego Portu, wzniesiono 2 wielkie spichrze firmy Wieler & Hardtman do składowania cukru i zboża z Ukrainy (zw. łącznie Russenhof). W 1926–27 rozbudowany, 1929 przeniesiono linię tramwajową na nowo powstałą Paul-Beneke-Weg (ul. Marynarki Polskiej); 1938 oddano do użytku nowoczesny elewator zbożowy na 10 tys. ton u wylotu ob. ul. Śnieżnej. W 1962–70 d. został gruntownie przebudowany i zmodernizowany: zbudowano nową konstrukcję oprawy brzegu, zamontowano nowe dźwigi, znajdujące się na zapleczu d. grząskie obniżenie terenu zasypano urobkiem uzyskanym z poszerzenia Kanału Portowego. Na powstałym w ten sposób gruncie wybudowano nową stację kolejową o dużej przepustowości, drogi, magazyny i warsztaty remontowe. Do 1991 d. stanowił tzw. Rejon Przeładunkowy II Morskiego Portu Handlowego, 1991–96 obsługiwany przez powstałe na jego bazie przedsięb. Port Wiślany sp. z o.o., przejęte nast. przez spółkę Port Gdański Eksploatacja. Przeładowuje się tu gł. konstrukcje i wyroby stalowe, złom, drobnicę, zboża i paliwa płynne.
