DWORZEC WIŚLANY
| < Poprzednie | Następne > |
DWORZEC WIŚLANY, zwany także Portem Wiślanym, część portu gdańskiego położona na lewym brzegu Martwej Wisły, między Gardzielą oraz obecnymi ulicami Wielopole i Marynarki Polskiej. W połowie XIX wieku miejsce postoju dla tratw z drewnem; na potrzeby handlu drewnem dzierżawiono grunty przylegające do zbudowanej w latach 1803–1805 bitej drogi wzdłuż Wisły, Broschkischerweg ( ul. Wiślna). W 1888 równolegle do tej drogi zbudowano towarową linię kolejową, tzw. wiślaną (Weichselufer-Bahn), z dworca towarowego Gdańsk Brama Oliwska ( kolej). W 1899 dodatkowo połączono ze stacją Zaspa linią kolejową biegnącą południowym skrajem Nowego Portu.
Na początku XX wieku w pobliżu, od strony Nowego Portu, wzniesiono dwa wielkie spichrze firmy Wieler & Hardtman do składowania cukru i zboża z Ukrainy (zwane łącznie Russenhof). W okresie 1926–1927 rozbudowany, w 1929 przeniesiono linię tramwajową na nowo powstałą Paul-Beneke-Weg (ul. Marynarki Polskiej); w 1938 oddano do użytku nowoczesny elewator zbożowy na 10 000 ton u wylotu obecnej ul. Śnieżnej.
W latach 1962–1970 dworzec został gruntownie przebudowany i zmodernizowany: zbudowano nową konstrukcję oprawy brzegu, zamontowano nowe dźwigi, znajdujące się na zapleczu dworca grząskie obniżenie terenu zasypano urobkiem uzyskanym z poszerzenia Kanału Portowego. Na powstałym w ten sposób gruncie wybudowano nową stację kolejową o dużej przepustowości, drogi, magazyny i warsztaty remontowe. Do 1991 dworzec stanowił tzw. Rejon Przeładunkowy II Morskiego Portu Handlowego, w latach 1991–1996 obsługiwany przez powstałe na jego bazie przedsiębiorstwo Port Wiślany sp. z o.o., przejęte następnie przez spółkę Port Gdański Eksploatacja. Przeładowuje się tu głównie konstrukcje i wyroby stalowe, złom, drobnicę, zboża i paliwa płynne.
