CŁO FUNTOWE
| < Poprzednie | Następne > |
CŁO FUNTOWE. Od 1361 nadzwyczajny podatek płacony przez miasta należące do q Hanzy na cele wojenne (np. 1368–69, 1395, 1398), pobierany w portach od towarów przywożonych i wywożonych, obliczany wg wartości towaru podawanej w funtach. Wynosił 1/144 wartości towaru, tzn. od każdego funta wartości towaru pobierano 1 gr, od 4 prus. grzywien 7, potem 8 prus. fenigów. W 1400 zakon krzyż., chcąc partycypować w dochodach z c.f. i przekształcić je w krajowe, ustanowił w portach prus. urzędnika do jego poboru, mistrza funtowego (Pfundmeister). W Gd. od ok. 1409 działał jego pomocnik, tzw. Mündemeister, mający siedzibę w q Wisłoujściu. W 1403 miasta prus. zgodziły się oddawać Krzyżakom 1/3 dochodów z c.f., w 1409 2/3, od 1423 całość. W 1440 pod wpływem Związku Pruskiego zlikwidowane, 1443, mimo protestów Hanzy, przywrócone przez Krzyżaków, z tym że 1/3 dochodów z portu gd. miały otrzymywać Stany Pruskie (z tego funduszu miały one też utrzymywać posłów wysyłanych za granicę w poselstwach zakonu). Ponad 3/4 wszystkich opłat c.f. w miastach prus. pobierano w porcie gd. Ingerencja Krzyżaków w pobór c.f. i nieobjęcie nim towarów zakonu stanowiły jedną z przyczyn antagonizmu pomiędzy Gd. a Krzyżakami. Zaprzestano je pobierać po przejściu Gd. w granice Polski w wyniku q wojny trzynastoletniej.
