WEICKHMANN SAMUEL GOTTLIEB, pastor w Sobieszewie
| < Poprzednie | Następne > |
SAMUEL GOTTLIEB WEICKHMANN (4 II 1752 Gdańsk – 23 XI 1825 Güttland (Koźliny)), pastor kościoła w Sobieszewie ( kościół Matki Bożej Saletyńskiej). Syn Carla Friedricha Weickhmanna, kaznodziei kościoła św. Jakuba. W 1769 uczeń najwyższej klasy (primy) Gimnazjum Akademickiego. W 1775 był autorem m.in. wiersza żałobnego po śmierci Petera Uphagena (1775). Od 1775 do 1778, korzystając ze stypendium fundacji Johanna Gotffrieda Diesseldorfa i stypendium z legatu Michaela Behema, student teologii w Lipsku i Wittenberdze, od 1776 w Getyndze (Göttingen). W czasie pobytu w Lipsku był z kolei autorem żałobnego wiersza upamiętniającego stryja, burmistrza Gottlieba Gabriela (1776).
9 IV 1779 zweryfikowany przez gdańskie Ministerium Duchowne. W latach 1780–1786 nauczyciel w szkole mariackiej, od 14 VI 1787 pastor kościoła w Sobieszewie, od 25 IX 1791 w Trutnowych, od 17 III 1803 w Koźlinach. Jednocześnie w latach 1803–1807 inspektor kościołów oraz szkół ewangelickich w okręgu gdańskim. Od 1814 superintendent na Żuławach Gdańskich. 30 XII 1821 doznał wylewu/udaru, który zmusił go do przejścia na emeryturę. Autor rozprawy Versuch die erst Religionsbegriffe vorzutragen (1801).
Od 1781 mąż Henrietty Augusty (6 X 1760 Orunia – 1830), córki pastora Johanna Heinricha Stoboya, z którą miał sześcioro dzieci, a z których trzy córki nie przeżyły wieku dziecięcego. Przeżyła go córka
Johanna Augusta (27 V 1788 – 4 IX 1855 Gdańsk), od 7 X 1812 żona Augusta Ferdynanda Hohnfelda (13 II 1783 Gdańsk – 16 III 1871 Gdańsk). oraz synowie: pastor Carl Joachim i Ernst Friedrich (ur. 22 IV 1791), od 1811 student teologii w Getyndze, od 1815 w Tybindze (Tübingen), od 1816 kapelan dywizyjny w Gdańsku, od 1830 pastor w Jegłowniku (Neuheide) koło Elbląga, od 1866 na emeryturze, od 1819 żonaty z Johanną Emilią z domu Stein, ojciec sześciu synów i sześciu córek, z których jedna córka i dwóch synów nie przeżyło wieku niemowlęcego.
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 347.
Kotarski Edmund, Fundacje stypendialne w dawnym Gdańsku, w: Fundacje i fundatorzy w średniowieczu i epoce nowożytnej, red. Edward Opaliński i Tomasz Wiślicz, Warszawa 2000, s. 113.
Löschin Gotthilf, Die Familie Weickhmann und ihre Verdienste in Danzig, 1839, s. 18.
Prätorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ …, Danzig und Leipzig, 1760, s. 38, 42, 55, 99.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation..., Königsberg 1834, s. 90, 101, 112.
Rühle Siegfried, Die Stipendiaten des Diesseldorfichen Stipendiums, „Danziger Familiengeschichtliche Beiträge“ Bd. 1, Danzig 1929, s, 68.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. 5, 145.
https://raa.gf-franken.de/de/suche-nach-stammbucheintraegen.html?permaLink=1782_stueve;73#ID_1782_stueve_73.
