GÖPPNER TRAUTE, lekkoatletka, pedagog
| < Poprzednie | Następne > |
TRAUTE GÖPPNER (30 I 1911 Gdańsk – 19 III 2001 Lüdenscheid, Nadrenia Północna-Westfalia), lekkoatletka, pedagog. Uczęszczała do prywatnego liceum dla dziewcząt Stephan-Waetzold-Lyzeum Höhere Lehranstalt für Mädchen, przy Taubenweg 3 (ul. Pniewskiego), której dyrektorką była Gertruda Lehmann-Kinast. Ukończyła nauczycielskie seminarium zawodowe w zakresie nauki gospodarowania i krawiectwa, po czym zawodowo i pozazawodowo zajęła się sportem, będąc aktywnym członkiem LAV Danzig (Leichtathletik-Vereinigung Danzig; Gdańskie Zrzeszenie Lekkoatletyczne). W roku akademickim 1931/1932 studiowała sport w Preußische Hochschule w Berlinie-Spandau, po powrocie do Gdańska została nauczycielką wychowania fizycznego w gimnazjum dla dziewcząt Helene-Lange-Schule przy Ostseestraße 107 (al. Hallera), której także dyrektorowała Gertruda Lehmann-Kinast. Pracowała również w Edith-Jahn-Gymnastik-Schule. W 1935 zdała nauczycielski egzamin drugiego stopnia, w 1938 mianowana została nauczycielką szkół średnich. W latach 1932–1945 uzupełniała wykształcenie, uzyskała posadę nauczyciela akademickiego na Technische Hochschule Danzig i od 1933 dodatkowo na Hochschule für Lehrerbildung (HfL Danzig).
W latach 1932–1942 brała udział w krajowych i międzynarodowych zawodach lekkoatletycznych, w biegach na 100 m, 200 m, skoku w dal, skoku wzwyż, rzucie oszczepem, pchnięciu kulą, pięcioboju i wieloboju mieszanym. Reprezentując barwy II Wolnego Miasta Gdańska startowała 11 razy w mistrzostwach Niemiec, zajmując drugie (1932, 1934) i trzecie miejsca (1933, 1935) w skoku w dal i pięcioboju. Na Festynie VII Narodów w Berlinie (1934) zajęła pierwsze miejsce w skoku w dal i drugie miejsce w skoku wzwyż (1,51 m). Na IV Światowych Igrzyskach Kobiet (Women's World Games) w 1934 w Londynie zwyciężyła w skoku w dal wynikiem 5,81 m. W sierpniu 1937 na międzynarodowych zawodach w Dreźnie wynikiem 5,89 m poprawiła rekord Niemiec. Na Uniwersjadzie w Budapeszcie (1935) zdobyła srebrny medal w skoku w dal (5,67 m; za Stellą Walasiewiczówną 5,73 m) i złoty w sztafecie 4×100 m (50,0); w Paryżu (1937) wygrała zarówno w skoku w dal (5,39 m) jak i w sztafecie 4×100 m (49,8).
Podczas II wojny światowej zginął jej narzeczony. Od 1945 mieszkała w górach Harzu, pracowała jako szwaczka, kelnerka, kucharka i sprzątaczka. W 1947 została nuczycielką w szkole ludowej (Volksschule) w Letter koło Hanoweru, w 1949 w szkole średniej (Mittelschule) w Nienburgu (Dolna Saksonia). W 1950 i 1951 była mistrzynią Dolnej Saksonii w wieloboju mieszanym. W 1952 zamieszkała w Lüdenscheid i do emerytury w 1975 była nauczycielką gimnastyki w tamtejszej Richard-Schirrmann-Realschule. Była też między innymi trenerką gimnastyki w Landesturngau Niedersachsen, inspektorem do spraw gimnastyki młodzieży w Volmegau Nordrhein-Westfalen, inspektorem w Wydziale Wychowania Fizycznego magistratu w Lüdenscheid, w końcu doradczynią tamtejszej komisji do spraw opieki społecznej nad młodzieżą (Jugendwohlfahrtsausschuß). Pomysłodawczyni gimnastyki rodzinnej (najpierw matek z dziećmi (Mutter-Kind-Turnen), potem rodziców z dziećmi (Eltern-Kind-Turnen)) w Lüdenscheid.
Odznaczona między innymi: w czasach przedwojennych wielokrotnie Mistrzowską Odznaką Honorową DLV (Niemieckiego Związku Lekkoatletycznego), po wojnie: Dyplomem Uznania Krajowego Związku Sportowego Dolnej Saksonii (1951), Złotą Odznaką Honorową DLV (1952), Złotą Wielobojową Odznaką Honorową (1953) oraz Złotą Odznaką Honorową Niemieckiego Związku Gimnastycznego (1961).
Bibliografia:
Rasmus Hugo, Lebensbilder westpreußischer Frauen in Vergangenheit und Gegenwart, Münster 1984.
