WOLF NATHANAEL MATTHAEUS, astronom, lekarz
| < Poprzednie | Następne > |
NATHANAEL MATTHAEUS WOLF (26 I 1724 Chojnice – 15 XII 1784 Gdańsk), astronom, lekarz. Pochodził z rodziny aptekarzy, 5 VIII 1739 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, studiował dzięki poparciu stypendium biskupa włocławskiego Adama Grabowskiego na uniwersytetach w Halle i Erfurcie, w tym drugim ośrodku uzyskał doktorat z medycyny. Po powrocie lekarz m.in. bp. poznańskiego Teodora Czartoryskiego, marszałka koronnego księcia Stanisława Lubomirskiego i księcia Adama Czartoryskiego. Od 1765 generalny lekarz wojska polskiego w Szkole Rycerskiej w Warszawie, założonej przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, w 1766 otrzymał indygenat szlachecki. Postępująca choroba zmusiła go do rezygnacji z piastowanych stanowisk i przeniesienie się z Warszawy do Tczewa. W 1770 za 300 dukatów nabył w Tczewie dom przy Berlinerstasse 8 (ul. Krótka 11), kazał go zburzyć i wybudować nowy, z amatorskim obserwatorium astronomicznym, gdzie kontynuuował podjęte w Warszawie badania nieba. Dom ten sprzedał w 1784 swojej krewnej Evie Christinie Wolf.
Po I rozbiorze, w 1772 przeniósł się do Gdańska i założył punkt obserwacyjny nieba w swym mieszkaniu przy Holzmarkt (Targ Drzewny). Jako pierwszy lekarz na Pomorzu w 1773 zaczął z powodzeniem stosować wariolizację przeciwko ospie prawdziwej (Rada Miejska Gdańska zezwoliła mu na systematyczną działalność w tej mierze 27 V 1774), wcześniej – od 1767 – czynił to na mniejszą skalę w Warszawie. Od 1777 był członkiem londyńskiego towarzystwa „The Royal Society”, od 1776 gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego i jako jego członek doprowadził do kupna gruntów na Biskupiej Górce, gdzie urządził obserwatorium astronomiczne, zniszczone w czasie oblężenia Gdańska w 1813 i już nieodbudowane (w 1781 miało ponad 10 instrumentów i najdokładniejsze ówczesne zegary). Wyznaczył, jak na owe czasy dokładną, szerokość geograficzną tego obiektu. Obserwatorium oraz swój majątek w wysokości około 4000 dukatów przekazał Towarzystwu Przyrodniczemu. Wraz z datkami rodzin Czartoryskich i Lubomirskich kwota ta stała się podstawą przyszłej fundacji ustanowionej przez Towarzystwo Przyrodnicze.
Za życia wydał Rozważania o sprawach dydydentów w Polsce (po niemiecku i francusku, 1767), systematykę różnych gatunków roślin: Genera plantarum Vocabulis… (1781) oraz wskazówki dla zachowania się ludzi podczas epidemii dżumy i ospy: Unterricht für Volk gegen die Pest (Danzig 1770), po polsku Nauka dla ludu przeciwko morowey zarazie (1771) i Unterricht gegen die Kinder-Blattern, po polsku Nauka przeciwko ospie dziecinney za rozkazem ... Stanisława Lubomirskiego ... z niemieckiego na oyczysty przetłumaczona język (1774). W 1778 wydał niemiecki przekład rozprawy Johna Mudge’a: Untersuchung, warum geimpfte Blattern gelinder und sichrer sind... , dodając do tego obszerny opis własnych 69 szczepień przeciwko ospie. Po jego śmierci, w 1785, wydano: Observationes astronomicae…, zbiór zawierający podsumowanie jego obserwacji poczynionych w Warszawie, Tczewie i Gdańsku, m.in. zakrycia księżyców Jowisza, zakrycia gwiazd przez Księżyc, zaćmienia Słońca i Księżyca i szczegółowy opis obserwatorium.
Zgodnie z jego wolą po śmierci ciało poddano zabalsamowaniu. Pochowany obok obserwatorium na Biskupiej Górce; mowę wspomnieniową o jego dokonaniach wygłosił Philipp Adolph Lampe (podał w niej m.in. datę dzienną urodzin, różnie później podawaną w historiografii), opublikowaną w 1785, Towarzystwo Przyrodnicze za 985 guledenów do swojej sali posiedzeń zamówiło u Nathanaela Schmidta olejny portret zmarłego, a u Matthaeusa Deischa miedzioryt. Miejsce pochówku upamiętniono nagrobkiem otoczonym kratą. W 1876 grób odkopano sprawadzając (także zgodnie z testamentową wolą zainteresowanego) stan zachowania ciała, stwierdzając jednak nieudaną próbę jego zabalsamowania, po zdjęciu z czaszki gipsowego odlewu 7 XII 1877 dokonano powtórnego pochówku, w cementowej trumnie. Pomnik nagrobny zdemontowano po 1951, w 2016–2019 odkryto go wraz z płytą inskrypcją.
Ze środków ustanowionej przez niego w 1784 fundacji i kwot uzyskanych od władz pruskich jako rekompensatę za zniszczone obserwatorium Towarzystwo Przyrodnicze zakupiło w 1845 za 24 000 talarów na swoją stałą siedzibę kamienicę przy Fraą, poengasse 25 (ul. Mariacka).
Bibliografia:
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 327.
Schumann Eduard, Geschichte der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig 1743–1892, „Schriften der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig”, NF, Bd. 8, Danzig 1893, nr 2, s. 84-85.
