DEMIRSKI PAWEŁ, dramaturg, dziennikarz
| < Poprzednie | Następne > |
PAWEŁ DEMIRSKI (ur. 19 VII 1979 Gdańsk), dramaturg, dziennikarz. Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku (1998), w latach 1998–1999 studiował architekturę na Politechnice Gdańskiej, w okresie 2000–2003 dziennikarstwo na Uniwersytecie Wrocławskim. W 2003 stypendysta Royal Court Theatre w Londynie. W latach 2003–2006 był kierownikiem literackim Teatru Wybrzeże, gdzie od 2004 realizował projekt Szybki Teatr Miejski – cykl przedstawień opartych na materiałach dokumentalnych, nagraniach rozmów i prywatnych zapiskach, m.in. jego tekst Padnij! o polskich żołnierzach walczących w Iraku w reżyserii Piotra Waligórskiego.
Autor oraz współautor kilkudziesięciu dramatów, wystawianych z reguły we współpracy z Moniką Strzępką, m.in. na scenach teatrów w Gdańsku, Wrocławiu, Wałbrzychu, Opolu, Warszawie, Jeleniej Górze, Chorzowie, Krakowie, Poznaniu. Główne poruszane przez niego tematy to społeczne i ekonomiczne wykluczenie, dekonstrukcja polskich fantazmatów narodowych, a także ostra krytyka mechanizmów wolnego rynku, relacji między władzą a obywatelami oraz neoliberalnej polityki. Napisał m.in.: From Poland with Love (debiut autorski w Teatrze Wybrzeże w reżyserii Michała Zadary, 15 I 2005), Wałęsa. Historia wesoła, a ogromnie przez to smutna (2005), Kiedy przyjdą podpalić dom, to się nie zdziw (2006), Był sobie POLAK POLAK POLAK i diabeł (2007), Sztuka dla dziecka (2009), Był sobie Andrzej Andrzej Andrzej i Andrzej (2010), Tęczowa trybuna 2012 (2011), Courtney Love (2012), Bitwa Warszawska 1920 (2013). W latach 2008–2009 był dramaturgiem rezydentem TR Warszawa (Teatr Rozmaitości), w latach 2010–2011 felietonistą „Krytyki Politycznej”.
W 2011 ukazał się książkowy zbiór jego dramatów pt. Parafrazy. W lutym 2021 opublikowano, w redakcji Agaty Dąbek, Teksty dla (Starego) Teatru, zbiór pięciu jego dramatów, zawierający także trzy rozmowy pogłębiające ich lekturę, mimo że długo był przeciwny wydawaniu swoich tekstów. W czerwcu 2021 zadebiutował jako reżyser, wystawiając w poznańskim Teatrze Polskim dramat Sary Kane 4.48 PSYCHOSIS. Wspólnie z Moniką Strzępką stworzył telewizyjny serial Artyści, który w lutym 2021 trafił na platformę Netflix, średniometrażowy film Zaprawdę, Hitler umarł, realizowany w latach 2021–2023. Od 1 IX 2022 do 5 I 2024 szef działu developmentu w ramach Pracowni Dramatu Współczesnego Teatru Dramatycznego w Warszawie, za kadencji jego dyrektorki, Moniki Strzępki.
W 2006 przyznano mu teatralną nagrodę marszałka województwa pomorskiego za rok 2005 za dramat Wałęsa – historia wesoła, a ogromnie przez to smutna. Nagrody nie przyjął, protestując w ten sposób przeciwko odwołaniu Macieja Nowaka ze stanowiska dyrektora Teatru Wybrzeże.
Laureat, wspólnie z Moniką Strzępką, wielu wyróżnień za działalność teatralną; otrzymał między innymi nagrodę marszałka województwa dolnośląskiego (2008), Paszport „Polityki” w kategorii teatr (2010), nagrodę na XI Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy (2012), w tym samym roku nagrodę główną na VII Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych R@port w Gdyni (za W imię Jakuba S.), nagrodę Gwarancja Kultury w kategorii teatr (2014).
