HORLITZ JOACHIM ERNST, kaznodzieja kościoła Bożego Ciała
| < Poprzednie | Następne > |
JOACHIM ERNST HORLITZ (Hörlitz, Herlitz) (10 V 1678 Gdańsk – 8 VIII 1709 Gdańsk), kaznodzieja kościoła Bożego Ciała. Jeden z pięciorga dzieci przybyłego ze Sławna i od 11 IV 1673 posiadającego obywatelstwo Gdańska szewca Joachima (pochowany 23 VII 1698 w grobie teścia) i jego pierwszej żony, poślubionej tamże 24 IX 1673 Euphrosine, córki szewca i także obywatela Gdańska (od 1654) Salomona Wilborna (pochowany 10 V 1652 w kaplicy szewców (Trójcy Przenajświętszej) w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP)). Brat m.in. szewca Erazma (chrzest 19 II 1682 – pochowany w kaplicy szewców kościoła NMP 21 V 1754), który 11 XI 1703 wystarał się o potwierdzenie obywatelstwa Gdańska jako tzw. tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli).
Od 1704 kaznodzieja w Konitz (Chojnice) i tam wyświęcony 10 lipca tegoż roku. Od 26 IX 1706 kaznodzieja kościoła Bożego Ciała w Gdańsku.
Od 15 VI 1706 mąż poślubionej w kościele NMP Anny Dorothei, córki pastora Michaela Hanscha, która będąc wdową 5 V 1710 wyszła tamże powtórnie za mąż za pastora Daniela Hartscha. Zmarł podczas epidemii dżumy. Pochowany 19 VIII 1709 w kościele NMP w grobie nr 63.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. 6, s. 188, 386, 482.
Górska Liliana, Rola i działalność kaznodziejów w czasie epidemii dżumy w Gdańsku w roku 1709, w: Dżuma, ospa, cholera. W trzechsetną rocznicę wielkiej epidemii w Gdańsku i na ziemiach Rzeczypospolitej w latach 1708-1711, red. Edmund Kizik, Gdańsk 2012, s. 85–98.
Praetorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ..., Danzig und Leipzig, s. 20.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 18, 70.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 239; 2, 358; 5, 198.
