POMPECKI BRUNO, nauczyciel, literat
| < Poprzednie | Następne > |
BRUNO POMPECKI (7 IV 1880 Świecie nad Wisłą – 4 IV 1922 Gdańsk-Oliwa), nauczyciel, literat, badacz literatury. Syn nauczyciela Bernarda (zm. 1912 Oliwa), który 12 XII 1910 przechodząc na emeryturę odznaczony został w Świeciu przez okręgowego inspektora szkolnego (Kreisschulinspektor), radcę Kießnera, w obecności burmistrza miasta Ennulata i rektora Kringela Orłem Hohenzollernów (Adler der Inhaber des Hausordens von Hohenzollern) oraz srebrnym medalem okolicznościowym przez właściciela drukarni Karla Büchera.
Uczeń gimnazjów w Świeciu i w Chełmnie, od 1900 do 1906 na studiach filozoficznych, filologicznych i historycznych w Marburgu, Wrocławiu i Królewcu. Po studiach krótko nauczyciel w gimnazjach w Chełmnie, Grudziądzu, w protogimnazjum w Wejherowie, w Iławie, od 1908 do 1912 ponownie w gimnazjum w Wejherowie (współautor sprawozdania szkolnego Bericht über das Königliche Gymnasium zu Neustadt in Wpr. für die Zeit von Ostern 1909 bis Ostern 1910, 1910), także w szkole prywatnej w Oliwie (w Pałacu Opatów). Z powodu problemów alkoholowych (wywołanych zawodem miłosnym) dłuższy czas pozostawał bez pracy. Z matką Agathą (zm. po 1942), mieszkał w Oliwie, przy Albertstrasse 7 (ul. Asnyka), przy Pelonkerstrass 11 (ul. Polanki), w 1915 przy Bergstrasse 7 (ul. Podhalańska), od 1916 przy Hardenbergstrasse 3 (ul. Husa). Od 9 XII 1910 członek zarządu nowoutworzonego w Gdańsku Związku Dziennikarzy i Pisarzy Prus Wschodnich (Westpreußischer Journalisten- und Schriftsteller-Verein), powstałego z rozszerzenia o zaproszonych doń dziennikarzy pruskich istniejącego wcześniej gdańskiego Związku (Danziger Journalisten- und Schriftsteller-Verein).
Debiutował publikacją o ważnych postaciach literatury niemieckiej Heine und Geibel, zwei deutsche Lyriker (1901), autor prac: Robert Reinick (1906) ( Robert Reinick), Ernst Hardt. Versuch einer Würdigung seiner dichterischen Persönlichkeit (1909) i Fryderyk Schiller (Prolog zur Schillerfeier des Kgl. Gymnasiums zu Neustadt Wpr. am 10. November 1909). Autor źródłowych opracowań obejmujących literaturę Pomorza i Prus Wschodnich: Westpreußische Poeten. Eine literarische Umschau (1907), Die Marienburg in der deutschen Dichtung: eine literarhistorische bibliographische Skizze (1913), cenionej (choć nieakademickiej) monografii Literaturgeschichte der Provinz Westpreußen (1915), kilku tomików wierszy Weichselrauschen (1905), Der stille Weg (1911) i Heilige Stunden (1915) oraz zbioru liryków i prozy Verklungene Tage (1913) – osadzonych w realiach pomorskich. Także autor m.in. przewodników Die katholischen Gotteshäuser und Friedhöfe, ihre Einrichtung und Ausstattung (1911), Im Schlossgarten zu Oliva (1920), a także publikacji historyczno-literackich i poetyckich w prasie, między innymi w „Danziger Zeitung”, „Danziger Neueste Nachrichten”, „Altpreußische Rundschau” czy katolickim „Westpreußisches Volksblatt”.
Zmarł na gruźlicę.
Bibliografia:
Loew Peter Oliver, Das literarische Danzig 1793 bis 1945. Bausteine für eine lokale Kulturgeschichte, Frankfurt am Main 2009.
Lokalnachrichten, Die Presse. Ostmärkische Tageszeitung, nr 291, Thorn, 1910, s. 6.
Provinzialnachrichten, Die Presse. Ostmärkische Tageszeitung, nr 242, Thorn 1910, s. 6.
Provinzieller Jahresrückblick, Die Presse. Ostmärkische Tageszeitung, nr. 2, Thorn 1913, s. 10.
