HANCKE MICHAEL, pisarz miejski, autor notatnika
MICHALE HANCKE (pochowany 12 VIII 1644, w wieku 37 lat, Gdańsk), pisarz miejski Urzędu Wyżyny, autor notatnika. Jego dziad, Andreas, w 1555 był kupcem w Gubinie. Syn kramarza Michaela (pochowany 11 III 1641 w gdańskim kościele Najświętszej Marii Panny (NMP), w wieku 82 lat), od 16 II 1691 posiadającego obywatelstwo Gdańska i od tego roku pisarza Urzędu Wyżyny (urząd zarządzający gdańskimi posiadłościami na Wyżynie przez trzech rajców i płatnego pisarza), i jego drugiej, poślubionej w kościele NMP 28 X 1599 żony Anny (pochowana w tymże kościele 6 IV 1655 w wieku 75 lat), córki Bartholomeusa Grossa. Miał brata Bartholomeusa (pochowany 30 III 1677 w wieku 69 lat), który 11 XI 1650 wystarał się o potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska, oraz siedem sióstr.
Otrzymał staranne wykształcenie, znał m.in. dobrze język łaciński. Już w młodości, w czasie choroby ojca, zastępował go na urzędzie pisarza Urzędu Wyżyn i objął po nim ten urząd. W 1629 przejął od ojca również prowadzony przez niego notatnik i do skromnych wpisów od tego roku dokonywał znacznie obszerniejszych własnych. Zapisywał aktualne wydarzenia interesujące gdańskich mieszczan (polityczne, społeczne, przy opisie posługując się godzinami, czyli korzystał z zegara). Wpisywał do notatnika zasłyszane w gdańskich karczmach wiersze, teksty piosenek, anegdoty i dowcipy (nie stroniące od frywolności), nowości przekazywane drogą ustną i w formie ulotek, przywoływał mające ułatwić życie towarzyskie formularze życzeń, zaproszeń, kondolencji itp. Szczególnie jednak punktował problem stosunków (wojen, rozejmów, umów) ze Szwecją, z dodatkiem antyszwedzkich wierszy i piosenek. Samych Szwedów miał za fałszywych chrześcijan, biedaków i z tego powodu dokonujących wielkich niegodziwości. Król szwedzki Gustw Adolf był wedle niego tyranem, ciemiężycielem i okrutnikiem, całkowitym przeciwstawieniem dobrego i sprawiedliwego polskiego króla Zygmunta III Wazy. Interesował się sprawami konfliktów religijnych w Gdańsku, sporami luteran i kalwinistów, przy jednoczesnej wielkiej niechęci okazywanej katolikom. Zachwycał się kościołem NMP (obliczał jego rozmiary, podawał koszt poszczególnych sprzętów wewnątrz świątyni). Uwagę poświęcał kwestiom pogody, notując jej ekstremalne stany i wyrządzone przez nią w Gdańsku straty (w 1636 a to zniszczenia od burzy i ulewy w kościele św. Jakuba, a to śmierć dziewki zabitej przez piorun przy Bramie Bożego Ciała). Dokonane przez niego zapiski stanowią jedno z ważniejszych źródeł do poznania mentalności ówczesnych gdańszczan. Notatnik przechowywany jest w PAN Bibliotece Gdańskie.
Był dwukrotnie żonaty (imiona żon nieznane), przeżyła go druga, poślubiona około 1640 (pochowana 10 VI 1695, w wieku 75 lat). Pochowany w kościele NMP, w grobie nr 269. Ojciec córki Reginy (pochowana 17 III 1719 w wieku 91 lat w grobie ojca), od ślubu w kościele NMP 15 XI 1654 żony wdowca Caspra Tessina (zm. 21 VII 1673), oraz syna Friedricha (zm. po 1674), od ślubu w kościele św. Piotra i Pawła męża Ottlii, córki Balthasara Warstede.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. 2, s. 41; t. VI, s. 346.
Bogucka Maria, W kręgu mentalności mieszczanina gdańskiego w XVII wieku, w: Ars Historica. Prace z dziejów powszechnych i Polski, Poznań 1976, s. 617–633.
Hirsch Theodor, Danziger Gustav-Adolfslieder, „Neue Preussische Provinzial-Blätter, Bd. 7, 1849, s. 55–57.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 225, 463; 5, 120.
Zientara Włodzimierz, Hancke Michał, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. II, Gdańsk 1994, s. 160.
