MEINERTZ JOHANN, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN MEINERTZ (Meinert; Meinerts) (zm. 1709 Gdańsk), złotnik. W latach 1678–1679 był czeladnikiem w warsztacie Gottfrieda Schuberta. Pracę mistrzowską wykonał 1680 u Adama Freymanna. 24 X 1680 otrzymał obywatelstwo miejskie. Od kwietnia 1703 na zasiłku cechowym w wysokości 1 florena tygodniowo. W 1692 pełnił funkcję kompana w gdańskim cechu złotników, starszego cechu – w 1693. Naukę zawodu ukończyli u niego Johann Wiese (1696) i Gottfried Kamaß (1697). Żonaty był z była Lucią, córka złotnika Daniela Detloffa.
Używał znaku warsztatowego z monogramem JM z kropką w polu w kształcie serca (dawniej mylnie wiązanego z Melcherem Jaske). W jego dorobku wyróżnia się ponad dwadzieścia kufli dekorowanych scenami z życia proroka Eliasza, alegoriami cnót oraz personifikacjami zmysłów. Ponadto srebra sakralne: kielich (Żarnowiec), puszki eucharystyczne ( Muzeum Narodowe w Gdańsku, Nowa Cerkiew), monstrancja (Lubieszewo), krzyż (Piaseczno), dzbany liturgiczne (Muzeum Narodowe w Gdańsku, dawniej Gnojewo).
Zob. też złotnictwo.
