SCHOTT ANDREAS, ławnik, historyk
| < Poprzednie | Następne > |
ANDREAS SCHOTT (6 XI 1707 Gdańsk – 17 I 1764 Gdańsk), historyk, ławnik Starego Miasta. Syn Georga przybyłego do Gdańska ze Skoczowa w księstwie cieszyńskim. Absolwent szkoły św. Jana i Gimnazjum Akademickiego, w latach 1728–1731 studiował w Lipsku. Odbył podróż po Europie, przez dłuższy czas przebywał w Warszawie.
W Gdańsku od 1732 był sekretarzem miejskiego adwokata, od 1748 ławnikiem Starego Miasta. Zbieracz źródeł do dziejów Gdańska i Prus Królewskich, autor wielu prac historycznych (większość zachowała się w rękopisach w Polskiej Akademii Nauk Bibliotece Gdańskiej), w tym drukowanych w Gdańsku: Tractatus de indigenato Polonorum (1738), Prussia christiana, sive de introductio religionis christianae in Prusiam (1738), Analecta ad Athenae Gedanensis (1758), czy Teologorum, qui Gedani vixerunt, semisecularium memoriae monumentum (1757, 1758), zbiór biogramów gdańskich kaznodziejów, którzy przeżyli w kapłaństwie 50 lat (w pierwszym wydaniu 12, w drugim dodatkowo jeszcze 14), dziełko przez samego autora uznawane za ukończone ledwo w połowie. Przetłumaczył z języka łacińskiego na język niemiecki i opublikował w Lipsku w 1741 historię Polski Gottfrieda Lengnicha (Historia Polona A Lecho Ad Augusti II. Mortem = Polnische Geschichte von den Zeiten Lechi bis auf das Absterben Königs Augusti II.) oraz opis Polski Marcina Kromera (Beschreibung des Königreichs Pohlen, 1761). Interesował się dziejami książki, sam zgromadził poważny księgozbiór, zlicytowany po jego śmierci.
Był trzykrotnie żonaty. Po raz pierwszy od 1741 z Florentyną Renatą, córką Daniela Grade (zm. listopad 1743, pochowana w kościele św. Piotra i Pawła), po raz drugi od 1744 z Marią, córką Joachima Roßa, po raz trzeci z Lucją (zm. 1808), córką Wilhelma Andersona. Ojciec Marii i Lucji.
