ROTH-STERN IZABELLA, działaczka Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”
| < Poprzednie | Następne > |
IZABELLA ROTH-STERN (8 XI 1910 Sopot – 7 XI 1991 Sopot), działaczka Towarzystwa Gimnastycznego (TG) „Sokół”. Córka Walentyny Kurpisz i Gustawa Rotha, podczas I wojny światowej walczącego w armii niemieckiej i poległego w bitwie pod Sedanem. Wraz z bratem Augustem (ur. 1912) wprowadzona została w 1919 roku przez matkę do TG „Sokół” w oddziale w Sopocie.
Po ukończeniu prywatnego żeńskiego gimnazjum sióstr urszulanek w Gdańsku pracowała kolejno na Poczcie Polskiej w Gdańsku, w Dyrekcji Kolei, w Banku Brytyjsko-Polskim (British and Polish Trade Bank) w Gdańsku. W sopockim „Sokole” działała w sekcji tenisowej, wioślarskiej, gimnastycznej. W 1924 roku zdobyła I miejsce wśród sokolic w Okręgu Gdańskim w trójboju. W 1925 roku objęła kierownictwo oddziału młodzieży żeńskiej w gnieździe sopockim. Czynnie udzielała się społecznie, biorąc udział w pokazach tańca i przedstawieniach; co niedzielę organizowała wycieczki krajoznawcze dla całych rodzin, organizowała też tzw. gwiazdki dla dzieci w Sopocie i Gdańsku (w okresie świąt Bożego Narodzenia, z podarunkami dla najmłodszych i uroczystą wieczerzą, połączoną z wieczorkiem kulturalnym). W 1928 roku awansowała na stanowisko naczelniczki, w 1929 dowodziła gniazdem żeńskim w Sopocie. W latach 1930–1939 piastowała urząd naczelniczki Wydziału Sokolic Okręgu Gdańskiego, znalazła się też w składzie Dzielnicowego Wydziału Sokolic.
Z chwilą wybuchu II wojny światowej wraz z matką schroniła się w Wejherowie, jej brat przedostał się do Warszawy, gdzie od 1942 roku służył w Armii Krajowej (pseudonim „Kowalski”). W 1941 roku wyszła za mąż za Kaszuba Alberta Sterna (zginął w 1944 roku w szeregach armii niemieckiej), miała z nim córki Rozwitę i Karinę. W 1945 roku powróciła do pracy w Dyrekcji Kolei w Gdańsku. Próbowała bezskutecznie ożywić działalność „Sokoła” w Gdańsku, w 1989 roku z bratem Augustem utworzyła Wojewódzkie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Gdańsku. Została sekretarzem, jej brat – prezesem.
Pochowana na cmentarzu sopockim, podczas pogrzebu (12 XI 1991) rozwinięto dawny sztandar gniazda sopockiego, przechowany przez jej matkę Walentynę w Swarzewie, obecnie w posiadaniu córki Izabelli – Rozwity.
