HOLL HIERONYMUS III, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
HIERONYMUS HOLL III (Hol; 1709 Gdańsk – 7 VII 1795 Gdańsk), złotnik. Syn złotnika Hieronymusa Holla II, u którego uczył się rzemiosła. Tytuł mistrzowski uzyskał 9 III 1741, wykonując pracę w warsztacie Constantina Quartiera (Quartir; 15 VI 1685 – 2 II 1747). 13 IV 1741 otrzymał obywatelstwo Gdańska. Był ojcem Christiana Gottlieba, którego w 1756 zapisał na naukę i który w 1767 otrzymał tytuł mistrzowski. Podobnie naukę z dyplomem ukończyli wszyscy jego uczniowie: Peter Siemon Hullen (zapisany w 1741), Samuel Jacob Kretschmer (1749), Benjamin Doebler (Döbler; 1743 – 26 III 1813; zapisany w 1751); Benjamin Klein (1755), Jacob Pahlau (1758), zapisany w 1761 Johann Friedrich Felsch (zapewne tożsamy ze złotnikiem czynnym w Chojnicach w latach 1768–1809), Ephraim Sthal (1764), Johann Gottfried Stahl (1769) oraz Carl Gottlob Rohde (1775). Czeladnikiem od 1763 był u niego Samuel Jacob Kretschmer. W 1780 wystąpił z cechu i po wykupieniu miejsca zamieszkał szpitalu św. Jakuba w Gdańsku.
Używał znaku warsztatowego z inicjałem imienia i nazwiskiem H.HOL w prostokącie. Z jego dorobku zachowały się pojedyncze przykłady sreber stołowych: kubki (Muzeum Narodowe w Gdańsku), półmisek (Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie), oraz wiele sprzętów sakralnych: kielichy (Muzeum Narodowe w Warszawie, Różyny, Nowy Staw), cyborium (Włocławek), monstrancje (Gdańsk-Oliwa, Komors Wielki), relikwiarze ( kościół św. Walentego w Gdańsku, dawniej kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny), krzyż relikwiarzowy (Subkowy), aplikacja na feretron i plakiety wotywne (Nowa Cerkiew), aplikacje na obrazy (Barłożno, Pelplin), sprzęty liturgiczne dla kościołów w Łęgowie i Trąbkach Wielkich. Zob. też złotnictwo.
