WILLENBERG SAMUEL FRIEDRICH, profesor Gimnazjum Akademickiego
| < Poprzednie | Następne > |
SAMUEL FRIEDRICH WILLENBERG (2 XI 1663 Brzeg – 12 X 1748 Gdańsk), uczony. Od 1682 uczeń Gimnazjum Akademickiego, wychowanek Joachima Hoppego, od 1686 studiował prawo i historię na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Od 1693 doktor, od 1699 profesor na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą.
Od 1701 do śmierci profesor prawa i historii w gdańskim Gimnazjum Akademickim oraz jego inspektor. Jego przybycie do Gdańska uczcili specjalnymi wierszami między innymi rektor Samuel Schelwig i późniejszy burmistrz Johann Wahl, a jego brat stryjeczny, Carl Ludwig Wahl (1681–1708), opublikował stosowny wiersz we Frankfurcie nad Odrą. Był między innymi w Gimnazjum nauczycielem Gottfrieda Lengnicha. Autor pracy De eo, quod iustum est circa excursiones maritimas (1711), jednego z pierwszych w Europie opracowań zagadnień prawa morskiego, oraz między innymi De maris occupatione (1720–1724); Sicilimenta iuris gentium prudentiae (1711); Poena post mortem durante, gdzie uzasadniał istnienie kar mających trwać nawet po śmierci obwinionego.
W 1712 opublikował zapis swoich wykładów pod tytułem (w tłumaczeniu) O granicach dozwolonej poligamii, dowodząc, że wedle prawa naturalnego poligamia jest dozwolona. Bronił swojego stanowiska w rozważaniach z 1714 W sprawie obrony tez swoich o poligamii równoczesnej. Potępiony został przez arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski, Krzysztofa Antoniego Szembeka, Trybunał Koronny nakazał spalenie tych jego dzieł. Prowadził też z tego powodu spory z Joachimem Weickhmannem, pastorem kościoła Najświętszej Marii Panny. Specjalnym edyktem z 19 X 1714 władze Gdańska brały przed nim pastora w obronę, a 16 V 1718 nakazały konfiskatę wydrukowanej rok wcześniej we Frankfurcie broszury, w której rzucał na pastora i związane z nim osoby oszczerstwa.
Od 7 IX 1706 żonaty był z Anną Catheriną z domu Titia.
