GULIŃSKI JAN, lektor języka polskiego
| < Poprzednie | Następne > |
JAN GULIŃSKI (z Guliny; 1. poł. XVII w.), nazywany także Śniatowskim, lektor jęz. pol., teolog i kaznodzieja. W 1633–44 (późniejsze losy nieznane) uczył w q Gimnazjum Akademickim i pryw. w Gd., wprowadzając do nauki jęz. elementy wiedzy o literaturze i historii Polski. Autor podręcznika Fundamentum seu Principium ad politico-polonicum usum recte formandum, exprimendum et loquendum (1643). Z pracą dydaktyczną łączyła się zapewne również parafraza dystychów Pseudo-Katona (tytuł oryginału Catonis disticha moralis) In praecepta Catonis moralia rithmus polonicus (1638). W q kośc. św. Anny głosił kazania, których część opublikował w zbiorze Kazania o narodzeniu Syna Bożego i unii personalnej (1634). W formie druku wydał także pisma teol., m.in. Compendium theologicum Victoria per natum, mortuum et resuscitatum Christum (1635), Lex et lux Christiana seu Decalogus methodice propositus (1638), Pisorym na list powszechny Jakuba s. Apostoła (b.r.), oraz wiersze okolicznościowe, gratulacyjne i żałobne. Przypisuje się mu (choć istnieją wątpliwości) autorstwo 2 sztuk teatr.: Tragedii uciesznej albo Komedii dworskiej o pijanicy, co królem był (wystawionej 1638 podczas q Jarmarku św. Dominika w q Ratuszu Starego Miasta) i Tragedii o bogaczu i Łazarzu z Pisma świętego wyjętej i nowo wierszem opisanej polskim, Jaśnie Wielmożnemu Senatowi Gdańskiemu dedykowanej i przypisanej in honorem roku 1643 miesiąca stycznia dnia 22.
