CMENTARZE NA WESTERPLATTE
| < Poprzednie | Następne > |
lata 60. XX wieku
CMENTARZE NA WESTERPLATTE. 1. Powstały w połowie XVIII wieku, chowano na nim ciała wyrzucane na brzeg morski, zmarłych marynarzy. Zlokalizowany był na wschód od trzeciej reduty, zbudowanej przez Prusaków w latach 1788–1790, i na zachód od późniejszych łazienek męskich kurortu, zniszczony w początku XIX wieku.
2. Symboliczny cmentarz polskich żołnierzy poległych we wrześniu 1939 roku w obronie Wojskowej Składnicy Tranzytowej. Powstał z inicjatywy kpt. Franciszka Dąbrowskiego i żołnierzy zrzeszonych w Związku Obrońców Westerplatte (został powołany w maju 1946 jako sekcja Wojewódzkiego Zarządu Związku Uczestników Walki Zbrojnej o Wolność i Demokrację), w miejscu, gdzie znajdowała się zniszczona 2 IX 1939 Wartownia nr 5, wykonany częściowo w czynie społecznym przez pracowników Biura Odbudowy Portów (BOP). Odsłonięty 27 VII 1946 roku z udziałem ministra obrony narodowej Michała Roli-Żymierskiego, apel poległych odczytał kpt. Franciszek Dąbrowski. Ustawiono (projekt inż. Jelińskiego z BOP) płytę granitową z napisem: TU SPOCZYWAJĄ BOHATERSCY OBROŃCY WESTERPLATTE, POLEGLI WE WRZEŚNIU 1939, KAWALEROWIE KRZYŻA VIRTUTI MILITARI i z nazwiskami poległych (według ówczesnej wiedzy) oraz prosty betonowy krzyż (symbolizujący Krzyż Virtuti Militari). Krzyż usunięto 2 VII 1962 (uratowany przez ks. Jana Gustkowicza, przechowywany w kościele św. Jadwigi Śląskiej w Nowym Porcie), ustawiając w jego miejsce czołg T-34 (w 1945 walczący o Gdynię, nie Gdańsk). 1 IX 1971 złożono w ceglanej niszy urnę z prochami mjr. Henryka Sucharskiego, przywiezioną z cmentarza w Casamassima koło Bari (Włochy), nad którą na betonowej płycie ustawiono rzeźbę orła i tekst informacyjny projektu artysty plastyka Zygfryda Korpalskiego.
W 1981 roku krzyż z 1946 z inicjatywy Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” Portu Gdańskiego ponownie postawiono na Westerplatte i 30 sierpnia tego roku poświęcono, między innymi w obecności prezydenta Gdańska Jerzego Młynarczyka i ks. Jerzego Popiełuszki, ale bez udziału wojska. Krzyż stanął tuż przy czołgowej lufie, władze centralne i dowództwo Marynarki Wojennej nie wyraziło zgody na przesunięcie czołgu pod byłą placówkę Fort. Obok krzyża ustawiono dwie tablice: z 1959, pod którą w 20. rocznicę wybuchu II wojny światowej złożono ziemię z miejsc oporu i kaźni Polaków, i z 1966, pod którą złożono dwanaście urn z ziemią z pól bitewnych II wojny światowej uświęconych krwią polskich żołnierzy.
W 1989, z okazji 50. rocznicy walk na Westerplatte, cmentarz zrewitalizowano (według projektu Franciszka Duszeńki; czołg (zgodnie z wcześniejszym postulatem „Solidarności”) przeniesiono pod byłą placówkę Fort, ostatecznie w 2007 przekazano do Lubuskiego Muzeum Wojskowego w Drzonowie. Prochy mjr. Henryka Sucharskiego złożono w nowej drewnianej skrzynce i umieszczono pod krzyżem (rzeźbę Zygfryda Korpalskiego – z uwagi na brak korony, co nie odpowiadało ówczesnym czasom – umieszczono w wartowni Nr 1, w 1997 przekazano w depozyt do kościoła św. Jadwigi Śląskiej w Nowym Porcie), po jego bokach umieszczono piętnaście kamiennych krzyży z żeliwnymi tabliczkami w kształcie nieśmiertelników, symbolizujących poległych w boju. 1 IX 1992 na cmentarz przeniesiono szczątki obrońcy Westerplatte kpr. Andrzeja Kowalczyka (odnalezione 25 VII 1963 w czasie modernizacji nabrzeża i pochowane czasowo na cmentarzu Srebrzysko). W związku z planami budowy nowego cmentarza polskich obrońców Westerplatte, 16 III 2021 ekshumowano urnę z prochami majora Henryka Sucharskiego i złożono w podziemiach kościoła św. Brygidy, w tzw. Krypcie Czaszek. Stwierdzono jednocześnie, że szczątki przypisywane kapralowi Andrzejowi Kowalczykowi w rzeczywistości należą do poległego pod koniec II wojny światowej żołnierza niemieckiego.
