CMENTARZE W MATARNI
| < Poprzednie | Następne > |
CMENTARZE W MATARNI. Św. Walentego, ul. Jesienna, katolicki, parafialny, przypuszczalnie zaistniał wraz z powstaniem parafii w XIV wieku. Położony w północnej części Matarni, na łuku drogi, na wzniesieniu wokół gotyckiego q kościoła św. Walentego; od północy graniczy z zabudowaniami obecnej plebanii. W końcu XVI wieku, wraz z kościołem, ogrodzony. W roku 1860 powiększony o część północną, zlikwidowaną po założeniu w roku 1890 nowego cmentarza. Od roku 1890 na starym cmentarzu chowano jedynie duchownych z parafii. Zajmował 0,6 ha, założony na planie nieregularnym, zbliżonym do owalu, w centrum którego znajduje się budynek kościoła. Otoczony kamiennym murem z 3 bramami: główną od zachodu, na osi głównej wejścia kościoła, 2 boczne – od północy w kierunku plebanii i od południa w kierunku drogi. W południowo-zachodniej części działki zachowała się niewielka murowana kostnica z XIX wieku. Najstarszy zachowany nagrobek to kamienna płyta rodziny Fichtów z roku 1839. Obecnie nieczynny, teren stał się teraz otoczeniem kościoła.
Nowy św. Walentego (Neuer-Kirchhof), ul. Jesienna 13, katolicki, założony w roku 1890 na północy od poprzedniego. Powiększany już w latach 1905–1906, jednocześnie z likwidacją części starego cmentarza. Obecnie parafialny. Założony na działce o powierzchni 0,88 ha, na planie zbliżonym do kwadratu, z ukośnie ściętym narożnikiem od strony ul. Jesiennej. Podzielony na prostokątne kwatery 3 alejami: 2 podłużnymi i 1 poprzeczną. Główna, podłużna aleja prowadzi od znajdującej się przy ulicy głównej bramy do bramy tylnej przy przeciwległej granicy działki. Kilka nagrobków sprzed roku 1945, najstarszy z 1907, obelisk z czarnego marmuru; znajduje się tu Miejsce Pamięci Narodowej – 2 mogiły 8 Polaków z sąsiedniego Bysewa zamordowanych przez hitlerowców w roku 1939.
