STANISŁAWSKA-LOTHE WANDA, aktorka
| < Poprzednie | Następne > |
WANDA STANISŁAWSKA-LOTHE (22 VI 1910 Wilno – 6 XI 1985 Warszawa), aktorka. Egzamin aktorski zdała eksternistycznie w 1930. Rok wcześniej znalazła się w zespole Teatru na Pohulance, gdzie stawiała pierwsze aktorskie kroki pod kierunkiem Aleksandra Zelwerowicza. Do 1939 grała w teatrach Wilna, Torunia, Poznania i Katowic. Okupację przeżyła w Wilnie. Jako repatriantka w 1945 roku trafiła do Torunia. Występowała w Teatrze Miejskim w Olsztynie (1945–1946), Teatrze Polskim w Bielsku-Białej (1946–1947, 1948–1949) i Miejskim Teatrze Dramatycznym w Krakowie (1947–1948).
W latach 1949–1958, 1959–1961 i 1964–1968 występowała w Teatrze Wybrzeże. W latach 1958–1959 była aktorką Teatru Powszechnego w Łodzi, w 1961–1963 Teatru Miniatury w Warszawie, w 1963–1964 Teatru im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku.
Na gdańskiej scenie zadebiutowała w szekspirowskim Poskromieniu złośnicy w reżyserii Stanisława Kwaskowskiego (premiera 24 IX 1949). Występowała w sztukach Williama Shakespeare’a, Miguela Cervantesa, Moliera, polskich romantyków (Fantazy Juliusza Słowackiego w reżyserii Dobiesława Damięckiego, premiera 3 XII 1950), w Smaku miodu Shelagh Delaney w reżyserii Konrada Swinarskiego (31 X 1959), w Hamlecie w reżyserii Andrzeja Wajdy (13 VIII 1960), w Weselu Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Jerzego Golińskiego (30 XII 1960), w Tangu Sławomira Mrożka w reżyserii Piotra Paradowskiego (21 XI 1965).
W 1967 na IX Festiwalu Teatrów Polski Północnej w Toruniu otrzymała nagrodę za rolę Alicji w Śmiertelnym tańcu Augusta Strindberga w reżyserii Piotra Paradowskiego. W tym samym roku otrzymała Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Jej pożegnaniem z gdańskim teatrem była rola Księżnej Yorku w Ryszardzie III Shakespeare’a w reżyserii Tadeusza Minca (premiera 10 II 1968). Następnie pracowała w Teatrze Klasycznym w Warszawie (1968–1977) i w Teatrze Ziemi Mazowieckiej w Warszawie (1977–1983).
W latach 70. i 80. XX wieku zagrała również kilkanaście ról w Teatrze Telewizji. Do historii polskiego filmu przeszła rolą Krystyny, żony inżyniera Mamonia, z Rejsu Marka Piwowskiego (1970). Wystąpiła też między innymi w filmach: Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz Stanisława Barei (1978), Bez znieczulenia Andrzeja Wajdy (1978), Kobieta w kapeluszu Stanisława Różewicza (1984).
