BRUNIES ALBERT, cukiernik
| < Poprzednie | Następne > |
ALBERT BRUNIES (7 XII 1817 Cinuos-chel, kanton Graubünden, Szwajcaria – 24 IV 1891 Gdańsk), cukiernik. W Gdańsku od około 1853, być może na zaproszenie pochodzących ze Szwajcarii Johanna Sebastianiego lub Josepha Kaismanna, polecony na mistrza cukierniczego i kierownika działającej od 1841 roku cukierni Johanna Heinricha Zandera (1793–1851) przy Langer Markt 1 (Długi Targ), prowadzonej przez wdowę Katharine Knatz-Zander.
12 II 1866 otworzył własną cukiernię „A. Brunies” przy Langer Markt 29 (Długi Targ), na parterze kamienicy należącej w latach 1864–1874 do Beniamina Wilhelma Nötzla. Wytwórnię wyrobów cukierniczych umieścił w oficynie kamienicy sąsiadującej z nr 30, należącej do hotelowego kompleksu Domu Angielskiego (Hotel Englisches Haus, zob. Hotele. Tabela: Hotele do 1945 roku). Sąsiedztwo zachęcało gości hotelowych do korzystania z jego lokalu, w efekcie w 1874 nabył kamienicę od spadkobierców poprzedniego właściciela. Po jej przebudowie, część lokalu przeznaczona do konsumpcji wyrobów na miejscu znajdowała się na piętrze, miała wydzieloną salę dla osób palących, gościom udostępniano prasę gdańską, berlińską oraz królewiecką. Obok wyrobów cukierniczych serwował zimne soki, wody mineralne, koktajle i gorące napoje, w tym kawę, herbatę, czekoladę.
Żonaty był, po ślubie w Gdańsku, z Julianną Drabant (1826 Gdańsk – 27 I 1883 Gdańsk). Spadkobiercą miał zostać zmarły przedwcześnie syn Albert (1859 Gdańsk – 3 IV 1889 Gdańsk), kształcony w zawodzie cukiernika i przez lata pomagający ojcu, od 27 I 1883 żonaty (po ślubie w Szwajcarii) z krewną Julią (Gilgią) Brunies (13 V 1864 Scanfs, Szwajcaria – lato 1950 Niemcy Zachodnie), córką stryja, rolnika Heinricha i Minny Barth z Cinuos-chel. Córka Ottilia Malwina Detta (7 VIII 1861 Gdańsk – 26 XII 1885) wyszła w Gdańsku za mąż za Gustava Wilhelma Maxa Dormanna (ur. 27 X 1857 Gdańsk), mechanika niemieckiej floty wojennej w Kilonii, gdzie z nim zamieszkała.
Zmarł w Szpitalu Miejskim przy Sandgrube (zob. Piaskownia) jako wdowiec i emeryt. Zgodnie z jego wolą w 1890 głównymi spadkobiercami i właścicielami kamienicy oraz firmy „A. Brunies” zostali synowa Julia (Gilgia) Brunies oraz jej od 1890 drugi mąż, cukiernik Gustav Adolf Braun.
