OELHAF JOACHIM, lekarz, profesor Gimnazjum Akademickiego

< Poprzednie

Następne >

Przedstawienie zwłok dziecka, na których Joachim Oelhaf przeprowadził sekcję w 1613

Joachim Oelhaf, De seminario pestilenti intra corpus vivium latitante Disqvisitio physica et medica, Dantisci 1626

Joachim Oelhaf jako opiekun (praeses) rozprawy ucznia (respondens) Gottschalca Hartmanna, Symphoresis assertionum quarundam de peste, Dantisci 1626

JOACHIM OELHAF (12 XII 1570 Gdańsk – 20 IV 1630 Gdańsk), lekarz, uczony. Syn Joachima, ojciec Nicolausa Oelhafa, stryj Petera Oelhafa. W 1588 roku ukończył Gimnazjum Akademickie, dzięki stypendium gdańskiej Rady Miejskiej studiował w Wittenberdze, Padwie, Montpellier i Altdorfie, gdzie w 1593 uzyskał stopień doktora medycyny. W latach 1594–1595 przebywał na dworze króla polskiego Zygmunta III Wazy, następnie kontynuował studia w Padwie i Montpellier, gdzie w 1600 otrzymał stopień doktora filozofii. W roku 1602 objął stanowisko fizyka (lekarza) miejskiego w Gdańsku ( fizycy miejscy), w 1603 został profesorem anatomii i medycyny w Gimnazjum Akademickim ( Katedra Anatomii), w 1607 został seniorem miejskich lekarzy. Zajmował się anatomią i fizjologią, opierając badania na dokonywanych oględzinach i sekcjach zwłok. W roku 1609 dokonał sekcji zwłok gdańskiego uczonego Bartholomaeusa Keckermanna, wykazując, iż powodem jego śmierci był zawał serca. W 1613 roku przeprowadził pierwszą w Polsce publiczną sekcję zwłok noworodka. Zainteresowany botaniką, na miejskich wałach założył mały ogródek służący celom medycznym. Zmarł w wyniku szerzącej się w Gdańsku zarazy. Pochowany w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. PP