ALMONDE CORNELIUS van, kupiec
| < Poprzednie | Następne > |
CORNELIUS van ALMONDE (1762 Gdańsk – 6 XI 1844 Gdańsk), kupiec. Pochodził z holenderskiej rodziny osiadłej w Gdańsku w XVII wieku, syn Corneliusa (17 VIII 1719 – 20 II 1792). Zajmował się hurtowym handlem zbożem. W 1797 roku był prezesem zarządu szpitali św. Ducha i św. Elżbiety. Mieszkał w pałacyku przy Langgarten 47 (ul. Długie Ogrody); od 1803 roku dzierżawił go od współwłaścicieli Johanna Uphagena i gdańskiego kupca Adama Gottlieba Freudego, a w 1808 nabył od ich spadkobierców. W 1807 roku gościł tam Napoleona Bonaparte, tam też wieczorem 1 VI 1807 cesarz przyjął delegację kupców i notabli gdańskich protestujących przeciwko narzuconej na miasto kontrybucji. W latach 1806–1817 roku właściciel kamienic przy Langgasse 377 (ul. Długa 19) i Hundegasse 272 (ul. Ogarna 51), spichrza Król Dawid (König David) na Spichlerzach (Wyspie Spichrzów), spalonego w czasie działań wojennych jesienią 1813 roku. W 1808 roku właściciel wsi Arciszewo (Artschau) pod Gdańskiem. W latach 1815–1828 wspólnik Theodora Behrenda w firmie Almonde und Behrend, dominującej na gdańskim rynku zbożowym. W 1817 roku kantor firmy znajdował się przy Hundegasse 51. Jako pośrednik spółka sprowadziła z Anglii bocznokołowy statek parowy „Xiążę Xavery”, który 15 VI 1827 pod dowództwem kpt. Barrenta odbył pierwszy rejs z 65 gośćmi na pokładzie z Gdańska do Sopotu i z powrotem. Spółkę rozwiązano 15 IX 1828 roku. W latach 1808, 1817, 1830, 1839 i 1843 konsul Niderlandów w Gdańsku. Był szwagrem Jakoba Kabruna.
