TUSK JÓZEF, lutnik
| < Poprzednie | Następne > |
JÓZEF TUSK (23 III 1907 Gdańsk – 12 VI 1987 Sopot), lutnik. Syn Józefa i Augustyny z domu Adamczyk. Po ukończeniu w 1921 roku szkoły powszechnej w Gdańsku w latach 1924–1925 uczestniczył w wieczorowych kursach malarstwa artystycznego i był pracownikiem Poczty Polskiej. W latach 1926–1939 i 1945–1948 pracował w Polskich Kolejach Państwowych, między innymi jako telegrafista. Był działaczem gdańskich organizacji polonijnych. Aresztowany przez Gestapo 1 IX 1939, przebywał początkowo na robotach przymusowych, od 19 III 1940 do 26 VIII 1942 w obozie Stutthof i Neuengamme. 2 VIII 1944 został wcielony do Wehrmachtu, od 24 listopada służył w Polskich Siłach Zbrojnych. W Gdańsku ponownie od 15 X 1945.
Początkowo, w roku 1924, jako samouk, próbował budować skrzypce. Od 1934 pracował pod kierunkiem Emila Neumanna i zbudował skrzypce modelu Steinera. Kolejne wykonał w obozie koncentracyjnym. Od 1949 roku prowadził pracownię w Sopocie, od 1955 był członkiem Związku Polskich Artystów Lutników. Zbudował około 150 skrzypiec, 10 altówek, wiolonczelę i około 12 gitar. Został laureatem I Krajowego Konkursu Lutniczego w 1955 roku. Na wystawie Polskie Instrumenty Muzyczne (Warszawa 1966) prezentował skrzypce z roku 1965. Stosował kartki identyfikacyjne: Józef Tusk / Sopot / Anno 1955. Nagrodzony Medalem Zwycięstwa i Wolności (1946) oraz odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1979).
Z żoną Julianną miał szóstkę dzieci, synów: Jana, Donalda, Bronisława (23 V 1935 Gdańsk – 28 III 2000), Rajmunda Leona (ur. 1936) oraz córki: Eleonorę Marię Gurkowską (ur. 1932) i Ewę Marię (ur. 1934).
