LANGE JOHANN CONSTANTIN, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN CONSTANTIN LANGE (2 I 1702 Gdańsk – 30 XI 1761 Gdańsk), złotnik. Syn złotnika Arnholta Langego, u którego rozpoczął naukę zawodu. Pracę mistrzowską wykonał w 1740 roku w warsztacie Constantina Quartiera. Funkcję kompana gdańskiego cechu złotników pełnił w latach 1754, 1760, starszego cechu – w latach 1755, 1761. Prace mistrzowskie w jego warsztacie wykonali: Johann Christian Holl II, Gottlieb Deinlein, Nicolaus Ludwig Zander, Christian Baltzer. W 1760 roku zapisał na naukę syna Johanna Carla. Ten w 1771 podjął starania o tytuł mistrzowski, którego jednak nie uzyskał z powodu nieodbycia przepisowej wędrówki czeladniczej. Mimo to owdowiała matka zatrudniła go do prowadzenia warsztatu, za co musiała zapłacić 30 dukatów odszkodowania.
Używał znaku mistrzowskiego z pełnym nazwiskiem LANGE w prostokącie (dawniej znak ten błędnie wiązano z Johannem Gottliebem Langem), być może także znaku z inicjałami IL, a jako probierz cechowy – znaku z inicjałem L w obrysie litery. Wykonywał głównie sprzęty sakralne, z których znane są: kielich (Czersk), monstrancje (Brok, Szemud), kropielniczka ( Muzeum Narodowe w Gdańsku), oprawa antyfonarza (Żarnowiec).
Zob. też złotnictwo.
