DIETRICH JOHANN CARL, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN CARL DIETRICH (4 X 1700 Gdańsk – 19 IV 1780 Gdańsk), złotnik. Syn gdańskiego złotnika Lorentza Dietricha, zapisany na naukę w 1701 roku. Pracę mistrzowską wykonał w roku 1725 w warsztacie Constantina Heina. Funkcję kompana pełnił w 1759 roku, starszym cechu złotników był w 1760. Miał synów Alberta Gottfrieda i Carla Augusta; w 1770 roku zapisał ich na naukę, jednak nie uzyskali oni tytułów mistrzowskich w Gdańsku. Z braku miejsca nie został pochowany w kaplicy złotników kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Wdowa po nim prowadziła warsztat w 1781 roku.
Używał, być może, znaku warsztatowego z pełnym nazwiskiem DIE/TRICH, ale znak ten może równie dobrze należeć do dwóch innych członków rodziny działających w tym samym czasie: Lorentza lub Johanna Ephraima, zmarłych w 1750 roku. Jako probierz cechowy używał znaku z inicjałami ICD w prostokątnym polu. Dotychczas przypisano mu autorstwo drobnych przedmiotów stołowych i codziennego użytku, między innymi solniczki ( Muzeum Narodowe w Gdańsku).
Zob. też złotnictwo.
