SKUTNIK TADEUSZ, krytyk literacki, dziennikarz
| < Poprzednie | Następne > |
SKUTNIK TADEUSZ (6 i 1947 Szczybałty, pow. Giżycko – 1 VII 2011 Gdańsk), eseista, krytyk lit., dziennikarz. W 1970 ukończył filologię pol. na UAM w Poznaniu. Debiutował na łamach prasy 1970, 1970–76 pracował w q BG PAN, 1976–81 red. w gd. oddział Krajowej Agencji Wydawniczej. W grudniu 1981 na łamach q „Głosu Wybrzeża” opublikował artykuł o „różowej burżuazji” z PZPR, który uznawał za jeden z najważniejszych swoich tekstów. Artykuł pt. Dlaczego tak, dlaczego nie opowiadał o motywach wystąpienia z PZPR. Członek „Solidarności”. W q stanie wojennym pozbawiony możliwości wykonywania zawodu. Zarabiał jako fachowiec od przeprowadzek i od zwalczania insektów, pracował w dziale wydawniczym q Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego, pisywał w wydawanym poza cenzurą q „Podpunkcie”. W 1989–91 publicysta q „Tygodnika Gdańskiego”, 1992–2007 (do emerytury) w q „Dzienniku Bałtyckim”, redagował magazyn „Rejsy”. Autor tekstów w katalogach wystaw plast., we współpracy z q Andrzejem Drzycimskim – dokumentalnej pracy Gdańsk. Sierpień 80 – zapis rozmów (Paryż 1986, wyd. pol. 1990), z Henryką Dobosz – publikacji Dojrzewanie, przygotowanej na przyjazd Jana Pawła II do Gd. w czerwcu 1987. Przygotował m.in. antologię poezji, poświęconą Josephowi Conradowi W imię Konrada. Joseph Conrad w poezji polskiej (1977), wydał tom szkiców Morze i myśl (1982), opracował antologię poezji rel. Trójmiasta pt. Tylko modlitwa ocaleje (1988). W 2012 nagrodzony pośmiertnie q Medalem Księcia Mściwoja II.
