SCHULTZ CARL BENJAMIN, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
CARL BENJAMIN SCHULTZ (1779 Gdańsk – 20 II 1836 Gdańsk), złotnik. Brat złotnika Theodora Gottlieba Schultza. Od 1793 uczeń Johanna Friedricha Kretschmera, mistrz od 1804 roku po przyjęciu pracy dyplomowej przygotowanej w warsztacie Christiana Tobiasa von Hausena. W latach 1821–1828 starszy cechu złotników w Gdańsku (zob. złotnictwo). W 1817 miał pracownię przy Goldschmiedegasse 7 (ul. Złotników), 1 X 1826 otworzył nowy zakład przy Groβe Wollwebergasse 10 (ul. Tkacka). Jego uczniami byli: od 1814 Johann Carl Roggatz, od 1822 Adolf Theodor Weyland, od 1830 Adolph Golchert. Specjalizował się w wyrobach ze srebra. Używał znaków warsztatowych: „C.SCHULTZ” i „C.Schultz”, znanych ze srebrnego krzyża ołtarzowego i kielicha mszalnego w katedrze w Oliwie ( kościół Trójcy Świętej). W zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku znajdują się wyroby ze srebra: koszyk-patera do owoców i łyżka do ponczu. Sygnatura „CBS” znajduje się na jego wyrobach w zbiorach Muzeum Historycznego Miasta Gdańska: łyżkach stołowych, łyżce z sitkiem do herbaty lub naparów ziołowych. Żonaty z Eleonorą Dorotheą z domu Walter.
