KOBYLIŃSKA-MASIEJEWSKA EUGENIA, powieściopisarka, poetka
| < Poprzednie | Następne > |
EUGENIA KOBYLIŃSKA-MASIEJEWSKA (27 XI 1894 Wilno – 26 II 1974 Gdańsk), powieściopisarka, poetka. W 1911 roku ukończyła gimnazjum w Wilnie. Przez rok studiowała prawo w Petersburgu. Wróciła do Wilna i zaangażowała się w działalność konspiracyjną. W 1918 wyszła za mąż za Kazimierza Masiejewskiego. Po uzyskaniu w roku 1918 dyplomu nauczycielskiego na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, podjęła pracę pedagogiczną w rodzinnym mieście. Zadebiutowała w 1914 na łamach „Kuriera Wileńskiego” (w 1912–1915 „Kurjer Litewski”, w 1915–1917 „Nowy Kurjer Litewski”) wierszem Sitvobis terra levis. Od 1922 publikowała wiersze, opowiadania i powieści w odcinkach w „Słowie”, a od 1928 współpracowała z „Bluszczem”. Debiut książkowy to opowiadanie Pani Niuśka i jej parasolki (około 1928). W 1938 roku otrzymała „Srebrny Wawrzyn” Polskiej Akademii Literatury za powieść Wielki Tydzień, nagrodzoną w tym roku w konkursie Księgarni św. Wojciecha. Okres okupacji spędziła w Wilnie. W 1945 zamieszkała w Gdańsku i do emerytury pracowała w szkolnictwie. Autorka zbioru opowiadań: Pani Niuśka i jej parasolki (około 1928), tomów poezji: Druskienniki (1930), Błękitne piłki (1931), Jesienna miłość (1932), W cieniu modrzewia (1932), Opowieści świerkowe (1936), Moja matka (1937), Szare kamienie śpiewają (1939), Bursztynowe piosenki (1958); powieści: Utopiona lalka (1929), Kłopoty pani Niuśki (1932), Świat w szkole (1933), Złote schody (1934), Niespodzianki małżeństwa (1937), Pamiętnik nauczycielki (1936), Wielki tydzień (1939), Masia (1971), utworów dla dzieci i młodzieży: Rysiek z Belmontu (1939), Jak I B odkryła Nowy Ląd (1948), Mama i Dzidzia (1958), Córki chcą inaczej (1966), Kłopoty z prababką (1972).
