STOCZNIA REMONTOWA
| < Poprzednie | Następne > |
STOCZNIA REMONTOWA (Gdańska Stocznia Remontowa im. J. Piłsudskiego, Remontowa SA). Początkowo Baza Remontowa Ostrów utworzona 1 VII 1952 po odłączeniu od q Stoczni Gd. (im. Lenina) jako specjalistyczne przedsięb. podporządkowane q Centralnemu Zarządowi Przemysłu Okrętowego. 7 XI 1952 przyjęła nazwę Gdańska Stocznia Remontowa, w grudniu 1952 wraz z podobnym przedsiębiorstwem w Szczecinie przekazana do resortu żeglugi. Specjalizowała się w remontach statków, sporadycznie zajmowała się budową małych jednostek pływających (holownik i ponton dla nurków, 1957). W 1962–64 zbudowała 20 barek o nośności 100 t. W 1963 pozyskała 2 doki pływające. Od 1964 rozpoczęła budowę doków pływających na własny użytek, a potem także na eksport. Powstawały one w specjalnie utworzonym zakładzie stosującym budowę blokową. Poszczególne segmenty doków wodowano i łączono na wodzie wg technologii opracowanej przez pol. okrętowców. Największym tego rodzaju przedsięwzięciem było oddanie do służby 1974 doku o nośności 55 tys. t, zamówionego przez stocznię Götaverken w Göteborgu. W 1967 q Zjednoczenie Przemysłu Okrętowego utworzyło Przedsiębiorstwo Projektowo-Technologiczne Przemysłu Okrętowego Promor, którego zadaniem było opracowywanie dokumentacji konstruktorskiej oraz projektowania małych jednostek specjalistycznych przewidywanych do produkcji w stoczniach remontowych. Potrzeba wyspecjalizowanego biura kontraktacji usług remontowych, obrotu statkami do 40 m dł. i jednostkami sportowymi doprowadziła do wydzielenia z q Centromoru Przedsiębiorstwa Handlu Zagranicznego Navimor, które decyzją Ministra Żeglugi podporządkowano Zjed noczeniu Morskich Stoczni Remontowych. Stoczniowcy z GSR aktywnie uczestniczyli w strajkach okupacyjnych w sierpniu 1980 i od 13 XII 1981. Po plebiscycie wśród pracowników 11 XI 1981 przyjęła imię Józefa Piłsudskiego. W okresie q stanu wojennego wielu stoczniowców represjonowano, usunięto również z nazwy stoczni imię J. Piłsudskiego. Od 23 VIII 1988 stoczniowcy brali udział w ogólnopol. akcji protestacyjnej.
12 V 1989 przywrócono GSR imię J. Piłsudskiego, zreorganizowano też stocznię, dostosowując ją do funkcjonowania w ramach gospodarki rynkowej. Doprowadziło to do zwiększenia zakresu usług dla armatorów zach. (1990 – 8%, 2001 – 86%). Głównie były to usługi remontowe. Dużym osiągnięciem stała się w 1995–96 przebudowa wyprodukowanego w Stoczni Szczecińskiej masowca typu B-570 „Penelope” na zbiornikowiec do przewozu kwasu siarkowego lub płynnej (w temp. +150 stopni) siarki. Nie mniej skomplikowana była przebudowa promu kolejowego „Mukran” na wielofunkcyjny prom, który opuścił GSR p.n. „Petersburg”. Po tym kontrakcie jedną ze specjalizacji stoczni stała się przebudowa i modernizacja promów na dużą skalę dla armatorów zagranicznych oraz budowa promów fiordowych dla Norwegii. W zakresie dostaw specjalistycznych GSR szczyciła się zrealizowanym kontraktem na budowę supernowoczesnej pogłębiarki „Nautilius” dla firmy z Holandii, budową elementów największej pod względem masy platformy wiertniczej dla międzynarodowej spółki Hibernia. U schyłku 1997 przekazała do służby statek szkolny „Navigator XXI” Akademii Morskiej w Szczecinie oraz „Horyzont II” – Akademii Morskiej w Gdyni. W 2001 przeprowadzono udaną prywatyzację GSR i zmieniono nazwę na Gdańska Stocznia Remontowa im. Józefa Piłsudskiego SA, używana jest też nazwa handl. Remontowa SA. Pozostaje największą pol. stocznią remontową z siedzibą na Ostrowiu (średnio remontuje 200 statków każdego roku). Sukcesami pierwszej dekady XXI w. są też modernizacje platform i wież wiertniczych, przebudowa statków do obsługi platform i stanowisk eksploracji podwodnych. Do liczących się osiągnięć należą m.in. udane przebudowy zbiornikowców na statki do innych wyspecjalizowanych funkcji. W następstwie rozwoju stoczni utworzono grupę kapitałową o nazwie Grupa Remontowa, skupiającą rozmaite firmy branży okrętowej, w tym byłą Stocznię Północną, funkcjonującą jako Remontowa Shipbuilding SA.
