DERSAU ZACHARIAS, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
ZACHARIAS DERSAU (Darsau, Derschau) (ok. 1563 Gdańsk – 1648 Gdańsk), złotnik. Pracę mistrzowską wykonał w 1600. 27 IV 1602 otrzymał gdańskie obywatelstwo Gdańska. Funkcję kompana cechu złotników pełnił w latach 1617 i 1627, starszym cechu był w latach 1618 i 1628. W jego warsztacie naukę pobierał Ahatius Dussky, prace mistrzowskie wykonali Hieronymus Edel oraz Caspar Boltz.
Używał znaku warsztatowego w formie monogramu ZD w leżącym prostokącie o zaokrąglonych rogach. Z jego dorobku znamy: puchar konfraterni kupieckiej miasta Starej Warszawy (Muzeum Narodowe w Warszawie), puchar puklowany, tzw. winne grono ( Museum Haus Hansestadt Danzig w Lubece). Są to przykłady nielicznie zachowanych gdańskich dzieł złotniczych z pierwszej połowy XVII wieku.
Jego drugą żoną była poślubiona 29 IX 1616 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) Ursula (pochowana 25 XI 1630 w wieku 34 lat w grobie męża), córka pastora z Wendaw (Saksonia) Salomona Hadera. Ojciec co najmniej córki Cathariny (ur. 1620), od 21 VII 1643 żony poślubionego w kościele NMP mistrza złotniczego, od 1651 starszego cechu Daniela Detloffa (Detleff) (2 X 1613 – pochowany 21 I 1679 w kaplicy złotników Św. Krzyża w kościele NMP).
Pochowany 13 II 1648 w wieku 85 lat w grobie nr 196 w kościele NMP. Zob. też złotnictwo.
Bibliografia:
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. IX, 53, 59, 92.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 165, 170.
