BARBIER JEAN, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
JEAN BARBIER (Jan, Johann, Jakob; Barbira) (1575 – pochowany 22 IV 1632 w gdańskim kościele Najświętszej Marii Panny (NMP)), złotnik. Pochodził z Lotaryngii. Jako Giano Barbira, jubiler i nadworny złotnik królewski do około 1605 działał w Krakowie, gdzie należał do cechu i posiadał dom „pod Łabędziem”. Po przybyciu do Gdańska w 1606 mieszkał na Siedlce. W 1623 otrzymał serwitoriat królewski (przywilej, który wyłączał go spod jurysdykcji miejskiej i ograniczeń narzucanych przez cechy). Zajmował się także handlem wyrobami złotniczymi. Używał znaku warsztatowego z inicjałem B w polu tarczowym. Autor m.in. innymi darów dyplomatycznych składanych przez polskie poselstwa w Moskwie (puchar w Muzeum Moskiewskiego Kremla, nr inw. M3-155/1-2).
Był dwukrotnie żonaty. Po raz pierwszy z poślubioną już w Gdańsku Cathariną, nieznane jest imię jego drugiej żony (pochowana 18 III 1628, w wieku 37 lat, w kościele NMP, w grobie nr 355, będącym od 1558 własnością rodziny Frederów). Ojciec co najmniej dwanaściorga dzieci, ochrzczonych w kościele NMP. Pełnoletności dożyli: 1/ Nicolas (pochowany przy ojcu 30 VI 1635, w wieku 30 lat); 2/ Anna (pochowana 10 VI 1647 w wieku 51 w kościele NMP w grobie nr 193), od 23 II 1628 żona poślubionego tamże kupca Daniela Fredera (1602– 1638); 3/ Jeana II (Jakoba) (1610 – pochowany 1644 w kościele NMP w grobie nr 455), przed 1639 żonatego z Anną, córką Lamberta Bonella, ojca co najmniej czwórki dzieci ochrzczonych w kościele św. Elżbiety; 4/ Justiny (pochowana z ojcem 24 XII 1635, w wieku 24 lat), od 10 X 1634 drugiej żony poślubionego w kościele św. Piotra i Pawła żołnierza (od 1634 rotmistrza, od 1647 majora twierdzy Wisłoujście) Davida (Daniela) Huntera (Hundter; 1588 – po 1647), zmarłej w połogu po urodzeniu jedynej córki Phillippiny; 5/ Isabella (ur. około 1614), od 26 VIII 1636 w kościele NMP zamężna za sekretarza miasta Elbląga (od 1631), od 1651 tamtejszego rajcę Johanna Laurina (1602 Elbląg – 1663 tamże), któremu urodziła dwóch synów; oraz 6/ Daniel Alexander (około 1615 – 30 XII 1646, pochowany 3 I 1647 wraz z ojcem), od 11 V 1645 żonatego z Concordią (ur. około 1623), córką Abrahama Truharda (Trouchardt; 1587 – 4 V 1652 Gdańsk), która w czerwcu/lipcu 1647 urodziła mu syna-pogrobowca, a 6 V 1648 w kościele św. Piotra i Pawła ponownie wyszła za mąż za Wilhelma von Scheele (ur. 1624 Gdańsk).
Pochowany 22 IV 1632 w kościele NMP w grobie nr 384, będącym własnością Joachima von Arlena II (pochowany tamże 13 III 1636, w wieku 62 lat). Zob. też złotnictwo.
