WESSEL HANS, kupiec
| < Poprzednie | Następne > |
HANS WESSEL (Weßel, Wechsel, Wesel) (około 1545 – po 1616 Gdańsk), kupiec. W Gdańsku notowany od 1584, od 1587 jeden z witryków, osób świeckich zarządzających majątkiem kościoła św. Jana. Od 1604 przedstawiciel Trzeciego Ordynku, reprezentował Kwartał Wysoki.
Jako współfundator wielokrotnie sygnowany imieniem i nazwiskiem – wraz z trzema innymi witrykami – na elementach wyposażenia kościoła św. Jana. M.in. w inskrypcji poniżej fryzu w górnej części „Dzwonu Apostolskiego”, odlanego przez Hermanna Benninga (1587), srebrnym i pozłoconym dzbanie liturgicznym (1607, stempel wykonawcy I–D), srebrnej puszce na hostie (prawdopodobnie z 1607), dwóch mosiężnych świecznikach ołtarzowych, odlanych przez Gerta Benninga (1611), na wewnętrznej stronie belkowania schodów ambony (1616). Jego gmerk z 1612 zachował się w jednym z czterech okrągłych medalionów na szpicy górnej kondygnacji ołtarza głównego tego kościoła.
Od 1576 żonaty był z Anną Ulrich (ur. około 1550 Brema), z którą miał co najmniej sześcioro, ochrzczonych w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP): Jakoba (pochowany 21 I 1628 w wieku 50 lat w grobie siostry Susanny), Hansa (chrzest 17 IX 1582 – 1630), Marię (pochowana 10 VIII 1626 w wieku 40 lat), Susannę (pochowana 31 I 1628 w wieku 38 lat), Sophię (chrzest 18 III 1604) i Daniela (pochowany 28 III 1670 w wieku 65 lat w grobie siostry Marii). Z nich:
Jakob był kupcem, żonatym z poślubioną przed 1605 Anną (ur. około 1580), córką browarnika Lorenza Blauhuta (około 1538 – 1602), z którą miał czwórkę, ochrzczonych w kościele NMP, dzieci.
Hans także był witrykiem kościoła św. Jana, żonatym po raz pierwszy od 1605 z Anną, córką Martina Korta, po raz drugi od 1617 z Susanną, z którą miał co najmniej czworo, ochrzczonych w kościele NMP, dzieci.
Maria (pochowana w grobie męża), od 20 X 1614 była pierwszą żoną poślubionego w kościele NMP Martina Ulricha (pochowany 15 VIII 1639 w wieku 58 lat w grobie nr 357 w kościele NMP, zakupionym w 1620).
Susanna 12 IX 1616 w kościele MNP wyszła za mąż za niderlandzkiego marynarza Petera Dodenhoffa (Dodenhöfft; Dodenhöft; około 1572 Hollum (na wyspie Ameland, jednej z Wysp Zachodniofryzyjskich) – pochowany 30 V 1623 Gdańsk), obywatela gdańskiego od 1616, który w 1620 zakupił w kościele NMP grób nr 374, w którym potem oboje zostali pochowani. Będąc wdową 2 XII 1625 w kościele NMP wyszła powtórnie za mąż za Henricha Quencklera (pochowany 14 VI 1649 w wieku 61 lat w grobie pierwszej żony), który we wrześniu 1628 po raz drugi się ożenił – z nieznanego imienia córką (pochowana 13 VI 1634 w wieku 26 lat w grobie rodzinnym ojca) Andreasa Göde(c)ke, z którą miał syna Andreasa.
Daniel od 8 VII 1642 był powtórnie żonaty z poślubioną w kościele NMP Cathariną, córką Andreasa Gödeke, wdową po Martinie Ulrichu.
Pochowany w kościele św. Jana pod płytą nagrobną o pierwotnym numerze 71, zakupioną w 1592 (obecnie w kruchcie pod wieżą). Jego imię i nazwisko zachowały się w centrum płyty, na ozdobnej tarczy zachował się jego gmerk (znak własnościowy). W późniejszym czasie pozostałe pierwotne inskrypcje zostały wymazane (prawdopodobnie nawet dwukrotnie), płyta służyła innym właścicielom, posiada także wtórny numer (146).
Bibliografia:
Drost Willi, Kunstdenkmäler der Stadt Danzig, Bd. 1: Sankt Johann, Stuttgart, 1957, s. 46, 47, 188.
Sadowska-Mathes Małgorzata, Prace konserwatorskie przy kamiennych płytach nagrobnych w kościele św. Jana w Gdańsku, w: Kościół św. Jana w Gdańsku. w kręgu kultury sepulkralnej, pod red. Jakuba Szczepańskiego, Gdańsk 2012, s 226–227.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986-1992, Bd. 1, 59, 135; 2, 303; 3, 144; 4, 473; 5, 179.
