LIBERADZKI ANDRZEJ dziennikarz, prezes Radia Gdańsk
| < Poprzednie | Następne > |
ANDRZEJ LIBERADZKI (ur. 8 VIII 1947 Warszawa), dziennikarz, redaktor, organizator mediów. W 1964 roku zrobił maturę w Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Kościuszki w Gostyninie. W 1971 ukończył Wydział Mechaniczny Technologiczny Politechniki Gdańskiej, gdzie do 1973 pracował w Zakładzie Organizacji Produkcji Przemysłu Maszynowego.
Studiując, rozpoczął współpracę z tygodnikiem studenckim „Politechnik”, a w latach 1971–1973 kierował gdańskim oddziałem tego pisma, łącząc to z pracą na uczelni. W 1973 przeszedł do dziennikarstwa zawodowego, zostając sekretarzem redakcji w „Tygodniku Morskim”, stanowiącym bazę dla nowego ogólnopolskiego tygodnika „Czas”. W latach 1975–1981 był w „Czasie” kolejno: sekretarzem redakcji (1975–1977), publicystą, kierownikiem działu, a od lutego 1979 zastępcą redaktora naczelnego. Na fali przemian Sierpnia 1980 został wybrany na członka Rady Krajowej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (SDP). Był też zaangażowany w działalność tzw. struktur poziomych w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), zmierzających do zdemokratyzowania tej organizacji i zbliżenia jej do oczekiwań społecznych, w tym do dialogu z Niezależnym Samorządnym Związkiem Zawodowym „Solidarność”.
Po ogłoszeniu stanu wojennego zrezygnował z pracy w oficjalnym dziennikarstwie. Wystąpił również z PZPR (do której należał od 1976). Został regionalnym reprezentantem zdelegalizowanych władz SDP, koordynując pomoc socjalną dla koleżanek i kolegów zwalnianych z pracy. Organizował też współpracę pomiędzy środowiskiem dziennikarskim a wydawnictwami emigracyjnymi. Związał się z drugim obiegiem, będąc w latach 1983–1986 redaktorem głównego biuletynu gdańskiego podziemia „Solidarność. Pismo Regionu Gdańskiego”. Współpracował bezpośrednio z Bogdanem Borusewiczem i Maciejem Łopińskim. Był redaktorem i wydawcą podziemnego periodyku „Przekaz” (1987–1988). Szkolił i wprowadzał do zawodu utalentowanych adeptów dziennikarstwa z niezależnej prasy szkolnej, między innymi Piotra Semkę, Jarosława Kurskiego, Jacka Kurskiego, Mariusza Wilczyńskiego. Był jednym z organizatorów Gdańskich Warsztatów Dziennikarskich (1988) dla redaktorów prasy podziemnej (zakładowej, szkolnej, lokalnej), w których wzięło udział kilkadziesiąt osób, a prowadziło je kilkunastu najlepszych polskich dziennikarzy spoza reżimowych mediów.
W latach 80. XX wieku utrzymywał się z pracy inżyniera w małym biurze projektowym OAW Inżynierska Spółdzielnia Pracy w Gdańsku. W 1989, na potrzeby kampanii wyborczej do kontraktowego sejmu i senatu, zorganizował redakcję „Tygodnika Wyborczego”, który wspierał pomorskich kandydatów Solidarności i związanych z nią ugrupowań opozycyjnych. Pismo to stało się zalążkiem „Tygodnika Gdańskiego” (1989–1991) wspierającego zachodzące w Polsce przemiany. Był jego współtwórcą jako autor programu, zastępca redaktora naczelnego, a od kwietnia 1991 redaktor naczelny. Od 1992 do 1995 kierował firmą wydawniczo-handlową „Przekaz” sp. z o.o. W 1995 objął funkcję zastępcy redaktora naczelnego „Dziennika Bałtyckiego”, od listopada 1996 do października 1997 był jego redaktorem naczelnym. Odszedł, nie zgadzając się z interwencją niemieckiego wydawcy, który skrytykował publicznie artykuł „Dziennika Bałtyckiego” na temat kontaktów Aleksandra Kwaśniewskiego z agentem rosyjskiego wywiadu, występując tym samym przeciwko własnej redakcji. W okresie 1999–2001 był doradcą do spraw mediów w gabinecie Premiera Rzeczypospolitej Polskiej Jerzego Buzka. Równocześnie w 2000 rozpoczął pracę w Agencji Rozwoju Pomorza SA, gdzie do 2002 kierował działem, a w latach 2002–2007 był prezesem zarządu. Przewodniczył Radzie Nadzorczej Presspublica sp. z o.o. – wydawcy „Rzeczpospolitej” (2006–2008). Wchodził w skład rad nadzorczych mediów publicznych: Radia Gdańsk SA (2000–2001), TVP SA (2001–2003), Polskiego Radia SA (2009–2011). W latach 2006–2010 przewodniczył Radzie Kuratorów Fundacji Archiwum Filmowe „Drogi do niepodległości”. Od 24 III 2016 do 1 III 2018 był prezesem Radia Gdańsk, później członek rad nadzorczych Enea Elektrownia Połaniec i Fundacji TVP.
Wyróżniony odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” – „za wspieranie wolnego słowa” (2001), odznaczony Medalem Miasta Gdańska na 25-lecie Solidarności – „w uznaniu zasług dla idei Wolnej i Solidarnej Polski” (2005), Krzyżem Wolności i Solidarności (2020).
