PARK UPHAGENA
| < Poprzednie | Następne > |
PARK UPHAGENA, we Wrzeszczu, ob. między al. Grunwaldzką i ul. Uphagena, pierwotnie część posiadłości Monplaisir (Moja Przyjemność); ciągnął się od Potoku Królewskiej Doliny na zach. aż po pocz. ob. al. Zwycięstwa na wsch., kompozycyjnie związany z barok. dworem, który znajdował się w miejscu późn. q Dworu Uphagena (al. Grunwaldzka 5). Posiadłość zał. w pocz. XVIII w. przez q burmistrza Gabriela Bömelna, po jego śmierci (1740) własność jego zięcia grafa von Uhnruha. Sprzedana 1763 na licytacji po śmierci grafa, należała nast. do czł. q Towarzystwa Przyrodniczego dr. Ernesta Remusa, nabyta 30 III 1790 przez q Johanna Uphagena (1731–1802; q Dwór Uphagena). W 1896 posiadłość przejęły od q Związku Rodzinnego Uphagenów władze Gd. z zamiarem parcelacji. W 1898 i 1906 w biurze mierniczego miejskiego Maximiliana Blocka (1853–1931) powstały 2 wersje projektu podziału jej gruntów. Wobec oporu mieszkańców i Towarzystwa Upiększania i Popierania Wrzeszcza parcelację powstrzymano na linii ob. ul. Uphagena (za wzniesioną na rozparcelowanym gruncie willą q Rudolfa Patschkego), część zach. uratowano, 1913 udostępniono jako park miejski. Z dawnej barokowej kompozycji parku pozostał regularny zarys i fragmenty starych obrzeżnych alej: lipowej i kasztanowcowej. W miejscu przecięcia się skośnych ścieżek powstał okrągły placyk, od strony płn.-zach., po półokręgu, obsadzony formowanymi lipami; po drugiej stronie posadzono róże. Dosadzono szereg drzew ozdobnych, m.in. rosnący i ob. buk odmiany czerwonolistnej. Uporządkowano płn., nieregularną część, ukształtowano staw na q Potoku Królewskim i wybudowano drewn. toaletę. Po stronie płn. monumentalnej alei kasztanowcowej przed 1918 staraniem Towarzystwa Upiększania i Popierania Wrzeszcza wybudowano korty tenisowe, w latach 20. przekazane przez władze Gd. q THD. Około poł. lat 20. XX w. na terenie przyległym do kortów (ob. ul. Uphagena 25) wybudowano siedzibę korporacji studenckiej Alemannia (Alemanniahaus). 17 VII 1927 postawiono pomnik poległych w I wojnie światowej żołnierzy niemieckich, po 1945 rozebrany. Na przełomie lat 60. i 70. XX wieku przez środek parku przeprowadzono ciepłociąg, co odbiło się niekorzystnie na kondycji drzew.
