WANNING JOHANNES, śpiewak, kompozytor
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę WANNING JOHANNES na WANNING JOHANNES, śpiewak, kompozytor) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JOHANNES WANNING''' (Wanningus, Wannigk, Wannicke, Wangnick) (1537 Kampen, prowincja Overijssel – pochowany 23 X 1603 w Gdańsku), śpiewak, kompozytor. Nie wcześniej niż w 1560 | + | '''JOHANNES WANNING''' (Wanningus, Wannigk, Wannicke, Wangnick) (1537 Kampen, prowincja Overijssel – pochowany 23 X 1603 w Gdańsku), śpiewak, kompozytor. Nie wcześniej niż w 1560 opuścił Niderlandy i przeniósł się do Królewca (Königsberg), gdzie w tym roku immatrykulował się na Uniwersytecie Albertina i został zatrudniony jako śpiewak w kapeli księcia Albrechta Pruskiego. W 1568 lub 1569 przybył do Gdańska i objął stanowisko kapelmistrza w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]], na którym pozostał do 1599. Zrezygnował ze względu na pogarszający się od 1593 stan zdrowia, otrzymał rentę w wysokości 50 grzywien kwartalnie.<br/><br/> |
| − | W czasie jego pobytu w Gdańsku opublikowano ponad sto motetów jego autorstwa – w zbiorach drukowanych w Norymberdze (Nürnberg), Dreźnie (Dresden) i Wenecji, opublikowanych między 1580 a 1590 | + | W czasie jego pobytu w Gdańsku opublikowano ponad sto motetów jego autorstwa – w zbiorach drukowanych w Norymberdze (Nürnberg), Dreźnie (Dresden) i Wenecji, opublikowanych między 1580 a 1590. Największe znaczenie ma kolekcja ''Sententiae insigniores…'' (I wydanie Drezno 1584, II wydanie Wenecja 1590), zawierająca motetowe opracowania tekstów ewangelii na wszystkie niedziele roku kościelnego. Stała się ona wzorem dla wielu kompozytorów protestanckich u schyłku XVI wieku i w wieku XVII. <br/><br/> |
Jego utwory przetrwały także w przekazach rękopiśmiennych (między innymi z [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARTŁOMIEJA I OPIEKI NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY | kościoła św. Bartłomieja]]) i znajdują się w zbiorach [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Polskiej Akademii Nauk Bibliotece Gdańskiej]] oraz w innych europejskich bibliotekach. Poza dziełami religijnymi są wśród nich pojedyncze przykłady pieśni świeckich, stanowiące jedno z nielicznych zachowanych źródeł muzyki tego gatunku, uprawianej w Gdańsku w 2. połowie XVI wieku. <br/><br/> | Jego utwory przetrwały także w przekazach rękopiśmiennych (między innymi z [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARTŁOMIEJA I OPIEKI NAJŚWIĘTSZEJ BOGURODZICY | kościoła św. Bartłomieja]]) i znajdują się w zbiorach [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Polskiej Akademii Nauk Bibliotece Gdańskiej]] oraz w innych europejskich bibliotekach. Poza dziełami religijnymi są wśród nich pojedyncze przykłady pieśni świeckich, stanowiące jedno z nielicznych zachowanych źródeł muzyki tego gatunku, uprawianej w Gdańsku w 2. połowie XVI wieku. <br/><br/> | ||
Muzyka, którą tworzył, odznaczająca się mistrzostwem rzemiosła kompozytorskiego, reprezentuje nurt renesansowej polifonii a cappella. {{author: DSz}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Muzyka, którą tworzył, odznaczająca się mistrzostwem rzemiosła kompozytorskiego, reprezentuje nurt renesansowej polifonii a cappella. {{author: DSz}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 09:26, 26 wrz 2022
JOHANNES WANNING (Wanningus, Wannigk, Wannicke, Wangnick) (1537 Kampen, prowincja Overijssel – pochowany 23 X 1603 w Gdańsku), śpiewak, kompozytor. Nie wcześniej niż w 1560 opuścił Niderlandy i przeniósł się do Królewca (Königsberg), gdzie w tym roku immatrykulował się na Uniwersytecie Albertina i został zatrudniony jako śpiewak w kapeli księcia Albrechta Pruskiego. W 1568 lub 1569 przybył do Gdańska i objął stanowisko kapelmistrza w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, na którym pozostał do 1599. Zrezygnował ze względu na pogarszający się od 1593 stan zdrowia, otrzymał rentę w wysokości 50 grzywien kwartalnie.
W czasie jego pobytu w Gdańsku opublikowano ponad sto motetów jego autorstwa – w zbiorach drukowanych w Norymberdze (Nürnberg), Dreźnie (Dresden) i Wenecji, opublikowanych między 1580 a 1590. Największe znaczenie ma kolekcja Sententiae insigniores… (I wydanie Drezno 1584, II wydanie Wenecja 1590), zawierająca motetowe opracowania tekstów ewangelii na wszystkie niedziele roku kościelnego. Stała się ona wzorem dla wielu kompozytorów protestanckich u schyłku XVI wieku i w wieku XVII.
Jego utwory przetrwały także w przekazach rękopiśmiennych (między innymi z kościoła św. Bartłomieja) i znajdują się w zbiorach Polskiej Akademii Nauk Bibliotece Gdańskiej oraz w innych europejskich bibliotekach. Poza dziełami religijnymi są wśród nich pojedyncze przykłady pieśni świeckich, stanowiące jedno z nielicznych zachowanych źródeł muzyki tego gatunku, uprawianej w Gdańsku w 2. połowie XVI wieku.
Muzyka, którą tworzył, odznaczająca się mistrzostwem rzemiosła kompozytorskiego, reprezentuje nurt renesansowej polifonii a cappella.
