SOHR CARL FRIEDRICH, jubiler
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę SOHR CARL FRIEDRICH na SOHR CARL FRIEDRICH, jubiler) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Carl_Shor.jpg |thumb| Carl Friedrich Sohr, łyżeczka]] | [[File: Carl_Shor.jpg |thumb| Carl Friedrich Sohr, łyżeczka]] | ||
[[File: Sohr_Carl.png |thumb| Reklama zakładu Carla Friedricha Shora, 1867]] | [[File: Sohr_Carl.png |thumb| Reklama zakładu Carla Friedricha Shora, 1867]] | ||
| − | '''CARL FRIEDRICH SOHR''' (30 X 1830 Gdańsk – 5 XI 1911 Sopot), jubiler. Syn stelmacha Gottloba Friedricha Sohra (1798–1868), brat [[SOHR ALBERT FERDINAND | Alberta Ferdinanda]] i Augusta Wilhelma (1828–1892). Mistrz około 1860, w latach 1875–1879 starszy cechu gdańskich złotników (zob. [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]). Właściciel pracowni jubilersko-złotniczej, od 27 XI 1860 przy Goldschmiedegasse 33 (ul. Złotników), od 1 XI 1866 we własnym domu przy Groβe Wollwebergasse 16 (ul. Tkacka). W | + | '''CARL FRIEDRICH SOHR''' (30 X 1830 Gdańsk – 5 XI 1911 Sopot), jubiler. Syn stelmacha Gottloba Friedricha Sohra (1798–1868), brat [[SOHR ALBERT FERDINAND | Alberta Ferdinanda]] i Augusta Wilhelma (1828–1892). Mistrz około 1860, w latach 1875–1879 starszy cechu gdańskich złotników (zob. [[ZŁOTNICTWO | złotnictwo]]). Właściciel pracowni jubilersko-złotniczej, od 27 XI 1860 przy Goldschmiedegasse 33 (ul. Złotników), od 1 XI 1866 we własnym domu przy Groβe Wollwebergasse 16 (ul. Tkacka). W rok później nabył od mistrza piekarskiego Heinricha Samuela Vogta z Nowego Portu sąsiednią kamienicę (Groβe Wollwebergasse 17), połączył ich partery w jeden lokal firmowy (sklep jubilerski). Swoje wyroby sygnował znakiem „C.SOHR”. Jego srebrny krzyż ołtarzowy znajduje się w kościele w Wielkim Garcu koło Pelplina, srebrne łyżki stołowe posiada [[MUZEUM GDAŃSKA | Muzeum Gdańska]]. Od około 1895 rentier. Zakład odkupił od niego Victor Brotzki, prowadzący go jeszcze w 1908 pod nazwą C. SOHR. W 1914 prowadził go, już pod własnym nazwiskiem, Ernst Hopp. <br/><br/> |
| − | 22 I 1861 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele | + | 22 I 1861 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] zawarł związek małżeński z Augustą Emilią (28 XII 1829 Gdańsk-Suchanino – 25 X 1894 Gdańsk), córką ogrodnika [[RATHKE ANTON | Antona Rathke]]. Miał córkę Elisabeth (ur. 12 II 1863 Gdańsk), która po ślubie 31 V 1884 przeniosła się do Królewca. Syn Paul Anton (ur. 16 VII 1866) w latach 1874–1887 uczeń [[SZKOŁA ŚW. JANA | średniej szkoły św. Jana]] po zdaniu matury został leśnikiem, wcześniej – w 1888 – odbył jednoroczną służbę wojskową w jednostce artylerii. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 14:25, 12 wrz 2022
CARL FRIEDRICH SOHR (30 X 1830 Gdańsk – 5 XI 1911 Sopot), jubiler. Syn stelmacha Gottloba Friedricha Sohra (1798–1868), brat Alberta Ferdinanda i Augusta Wilhelma (1828–1892). Mistrz około 1860, w latach 1875–1879 starszy cechu gdańskich złotników (zob. złotnictwo). Właściciel pracowni jubilersko-złotniczej, od 27 XI 1860 przy Goldschmiedegasse 33 (ul. Złotników), od 1 XI 1866 we własnym domu przy Groβe Wollwebergasse 16 (ul. Tkacka). W rok później nabył od mistrza piekarskiego Heinricha Samuela Vogta z Nowego Portu sąsiednią kamienicę (Groβe Wollwebergasse 17), połączył ich partery w jeden lokal firmowy (sklep jubilerski). Swoje wyroby sygnował znakiem „C.SOHR”. Jego srebrny krzyż ołtarzowy znajduje się w kościele w Wielkim Garcu koło Pelplina, srebrne łyżki stołowe posiada Muzeum Gdańska. Od około 1895 rentier. Zakład odkupił od niego Victor Brotzki, prowadzący go jeszcze w 1908 pod nazwą C. SOHR. W 1914 prowadził go, już pod własnym nazwiskiem, Ernst Hopp.
22 I 1861 w kościele Najświętszej Marii Panny zawarł związek małżeński z Augustą Emilią (28 XII 1829 Gdańsk-Suchanino – 25 X 1894 Gdańsk), córką ogrodnika Antona Rathke. Miał córkę Elisabeth (ur. 12 II 1863 Gdańsk), która po ślubie 31 V 1884 przeniosła się do Królewca. Syn Paul Anton (ur. 16 VII 1866) w latach 1874–1887 uczeń średniej szkoły św. Jana po zdaniu matury został leśnikiem, wcześniej – w 1888 – odbył jednoroczną służbę wojskową w jednostce artylerii.
