BADEN, pancernik
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:2_Baden.jpg|thumb|Śródokręcie pancernika SMS „Baden”, 1916]] | [[File:2_Baden.jpg|thumb|Śródokręcie pancernika SMS „Baden”, 1916]] | ||
| − | '''SMS''' (Seiner Majestät Schiff) '''„BADEN”''', pancernik floty cesarskiej Niemiec, największy okręt wojenny zbudowany w historii gdańskiego przemysłu okrętowego. Wyporność pełna 32 200 ton, długość 180 m, szerokość 30 m, zanurzenie 9,39 m, turbiny parowe o mocy 56 270 KM, prędkość 22 węzły, główne uzbrojenie artyleryjskie: 8 dział kalibru 380 mm i 16 dział kalibru 150 mm, załoga 1271 osób.<br/><br/> | + | '''SMS''' (Seiner Majestät Schiff; Okręt Jego Cesarskiej Mości) '''„BADEN”''', pancernik floty cesarskiej Niemiec, największy okręt wojenny zbudowany w historii gdańskiego przemysłu okrętowego. Wyporność pełna 32 200 ton, długość 180 m, szerokość 30 m, zanurzenie 9,39 m, turbiny parowe o mocy 56 270 KM, prędkość 22 węzły, główne uzbrojenie artyleryjskie: 8 dział kalibru 380 mm i 16 dział kalibru 150 mm, załoga 1271 osób.<br/><br/> |
| − | Powstał w [[STOCZNIA SCHICHAUA | Stoczni Schichaua]], zwodowany 30 X 1915 | + | Powstał w [[STOCZNIA SCHICHAUA | Stoczni Schichaua]], zwodowany 30 X 1915, w służbie od 30 X 1916. Był jednym z serii 4 bliźniaczych okrętów, ostatnich pancerników zamówionych dla cesarskiej floty (pozostałe to „Bayern” i „Sachsen” budowane w Kilonii i „Württemberg” budowany w Hamburgu). Przed końcem I wojny światowej ukończono tylko dwa: „Bayern” (w służbie od 30 VI 1916) i właśnie „Baden”. Dwa pozostałe pocięto po wojnie na złom. Okręty te były niemiecką odpowiedzią na brytyjskie pancerniki typów „Queen Elisabeth” i „Revenge”, uzbrojone w działa największego ówcześnie kalibru 381 mm. Weszły jednak do służby już po okresie najpoważniejszych starć morskich I wojny światowej.<br/><br/> |
| − | Historia bojowych działań „Badena” jest skromna: w sierpniu 1916 | + | Historia bojowych działań „Badena” jest skromna: w sierpniu 1916 został okrętem flagowym niemieckiej floty, brał m.in. udział w działaniach na Morzu Bałtyckim, gdzie uszkodzony został przez minę. Po kapitulacji Niemiec podzielił los głównych sił morskich Hochseeflotte (Flota Oceaniczna, niemiecka flota liniowa), które internowano w bazie brytyjskiej Royal Navy w Scapa Flow. „Baden” początkowo nie znalazł się na liście okrętów do internowania, dołączył do pozostałych sił floty dopiero po trzech tygodniach. 21 VI 1919, nie godząc się na przejęcie okrętów, niemieckie załogi zatopiły zgromadzone w Scapa Flow jednostki. „Baden” nie podzielił losu większości z nich, Brytyjczycy zdołali odholować go i osadzić na mieliźnie.<br/><br/> |
| − | 16 VIII 1921 | + | 16 VIII 1921 – użyty jako okręt cel – został zatopiony w wyniku ostrzału prowadzonego przez brytyjskie pancerniki. Ostatni pancernik zbudowany dla cesarskiej floty i ostatni jej okręt flagowy zatonął w pobliżu Portsmouth. W Stoczni Schichaua powstało jeszcze kilka innych wielkich okrętów pancernych (drednotów): „Oldenburg” (1910), „König Albert” (1912), „Lützow” (1913, zatopiony w bitwie jutlandzkiej). {{author: AG}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] |
Aktualna wersja na dzień 17:27, 5 wrz 2022
SMS (Seiner Majestät Schiff; Okręt Jego Cesarskiej Mości) „BADEN”, pancernik floty cesarskiej Niemiec, największy okręt wojenny zbudowany w historii gdańskiego przemysłu okrętowego. Wyporność pełna 32 200 ton, długość 180 m, szerokość 30 m, zanurzenie 9,39 m, turbiny parowe o mocy 56 270 KM, prędkość 22 węzły, główne uzbrojenie artyleryjskie: 8 dział kalibru 380 mm i 16 dział kalibru 150 mm, załoga 1271 osób.
Powstał w Stoczni Schichaua, zwodowany 30 X 1915, w służbie od 30 X 1916. Był jednym z serii 4 bliźniaczych okrętów, ostatnich pancerników zamówionych dla cesarskiej floty (pozostałe to „Bayern” i „Sachsen” budowane w Kilonii i „Württemberg” budowany w Hamburgu). Przed końcem I wojny światowej ukończono tylko dwa: „Bayern” (w służbie od 30 VI 1916) i właśnie „Baden”. Dwa pozostałe pocięto po wojnie na złom. Okręty te były niemiecką odpowiedzią na brytyjskie pancerniki typów „Queen Elisabeth” i „Revenge”, uzbrojone w działa największego ówcześnie kalibru 381 mm. Weszły jednak do służby już po okresie najpoważniejszych starć morskich I wojny światowej.
Historia bojowych działań „Badena” jest skromna: w sierpniu 1916 został okrętem flagowym niemieckiej floty, brał m.in. udział w działaniach na Morzu Bałtyckim, gdzie uszkodzony został przez minę. Po kapitulacji Niemiec podzielił los głównych sił morskich Hochseeflotte (Flota Oceaniczna, niemiecka flota liniowa), które internowano w bazie brytyjskiej Royal Navy w Scapa Flow. „Baden” początkowo nie znalazł się na liście okrętów do internowania, dołączył do pozostałych sił floty dopiero po trzech tygodniach. 21 VI 1919, nie godząc się na przejęcie okrętów, niemieckie załogi zatopiły zgromadzone w Scapa Flow jednostki. „Baden” nie podzielił losu większości z nich, Brytyjczycy zdołali odholować go i osadzić na mieliźnie.
16 VIII 1921 – użyty jako okręt cel – został zatopiony w wyniku ostrzału prowadzonego przez brytyjskie pancerniki. Ostatni pancernik zbudowany dla cesarskiej floty i ostatni jej okręt flagowy zatonął w pobliżu Portsmouth. W Stoczni Schichaua powstało jeszcze kilka innych wielkich okrętów pancernych (drednotów): „Oldenburg” (1910), „König Albert” (1912), „Lützow” (1913, zatopiony w bitwie jutlandzkiej).
