MOST MOTŁAWSKI
| Linia 7: | Linia 7: | ||
'''MOST MOTŁAWSKI''', łączący ul. Podwale Przedmiejskie z Wyspą Spichrzów ([[SPICHLERZE | Spichlerze]]). Decyzja o jego budowie, po usunięciu ruin wcześniejszej zabudowy i przedłużeniu ul. Podwale Przedmiejskie do [[MOTŁAWA | Motławy]], zapadła wiosną 1955, przy wstępnym projektowaniu tzw. trasy W-Z. Dokumentacje opracowało Biuro Projektów Budownictwa Komunalnego w Gdańsku. Wedle przedstawiciela Gdańskiego Urzędu Morskiego (GUM) prześwit między lustrem wody a spodnią konstrukcją mostu wynosić powinien 450 cm, przedstawiciel inwestora, Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku, zgadzał się na 280 cm. Prace przy palowaniu terenu rozpoczęto w marcu 1956 (wykonawca: Zjednoczenie Robót Wiertniczych i Fundamentowych z Zabrza), po wykonaniu fundamentów i podpór w lutym 1957 GUM zażądał przestrzegania jego ustaleń, grożąc nakazem zatrzymania prac. W konsekwencji przyjęto, że prześwit mieć będzie 350 cm wysokości, co wiązało się z koniecznością podniesienia do listopada 1957 poziomu całej ul. Podwale Przedmiejskie.<br/><br/> | '''MOST MOTŁAWSKI''', łączący ul. Podwale Przedmiejskie z Wyspą Spichrzów ([[SPICHLERZE | Spichlerze]]). Decyzja o jego budowie, po usunięciu ruin wcześniejszej zabudowy i przedłużeniu ul. Podwale Przedmiejskie do [[MOTŁAWA | Motławy]], zapadła wiosną 1955, przy wstępnym projektowaniu tzw. trasy W-Z. Dokumentacje opracowało Biuro Projektów Budownictwa Komunalnego w Gdańsku. Wedle przedstawiciela Gdańskiego Urzędu Morskiego (GUM) prześwit między lustrem wody a spodnią konstrukcją mostu wynosić powinien 450 cm, przedstawiciel inwestora, Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku, zgadzał się na 280 cm. Prace przy palowaniu terenu rozpoczęto w marcu 1956 (wykonawca: Zjednoczenie Robót Wiertniczych i Fundamentowych z Zabrza), po wykonaniu fundamentów i podpór w lutym 1957 GUM zażądał przestrzegania jego ustaleń, grożąc nakazem zatrzymania prac. W konsekwencji przyjęto, że prześwit mieć będzie 350 cm wysokości, co wiązało się z koniecznością podniesienia do listopada 1957 poziomu całej ul. Podwale Przedmiejskie.<br/><br/> | ||
Most o konstrukcji żelbetowej (wykonanej przez Płockie Przedsiębiorstwo Robót Mostowych), jednoprzęsłowy z czterema podporami, długości 74 m, szerokości 28,4 m, z torowiskiem tramwajowym w obu kierunkach między jezdniami (po dwa pasy w każdym kierunku) i obustronnym przejściem dla pieszych, początkowo o nośności 30 ton. Z chwilą oddania do użytku 20 V 1959 przejął ruch tramwajowy na trasie do ul. Łąkowej ([[TRAMWAJE | tramwaje]]). Od grudnia 1960 roku na trasie kołowej w kierunku Warszawy przez ul. Chmielną i Elbląską.<br/><br/> | Most o konstrukcji żelbetowej (wykonanej przez Płockie Przedsiębiorstwo Robót Mostowych), jednoprzęsłowy z czterema podporami, długości 74 m, szerokości 28,4 m, z torowiskiem tramwajowym w obu kierunkach między jezdniami (po dwa pasy w każdym kierunku) i obustronnym przejściem dla pieszych, początkowo o nośności 30 ton. Z chwilą oddania do użytku 20 V 1959 przejął ruch tramwajowy na trasie do ul. Łąkowej ([[TRAMWAJE | tramwaje]]). Od grudnia 1960 roku na trasie kołowej w kierunku Warszawy przez ul. Chmielną i Elbląską.<br/><br/> | ||
| − | W 1975, w związku z budową Węzła Leningradzkiego [[WĘZEŁ DROGOWY IM. UNII EUROPEJSKIEJ| Węzeł Drogowy im. Unii Europejskiej]] i poszerzeniem al. Leningradzkiej (ul. | + | W 1975, w związku z budową Węzła Leningradzkiego ([[WĘZEŁ DROGOWY IM. UNII EUROPEJSKIEJ| Węzeł Drogowy im. Unii Europejskiej]]) i poszerzeniem al. Leningradzkiej (ul. Podwale Przedmiejskie), na moście zlikwidowano przejścia dla pieszych, co pozwoliło poszerzyć jezdnie samochodowe w obie strony do trzech pasów. Dla ruchu pieszego wybudowano po obu stronach kładki o szerokości 5 m. Jako pierwszą wybudowano kładkę południową, elementy konstrukcyjne na gotowych filarach położono w nocy z 8 na 9 czerwca, prace zakończono w lipcu, udostępniono w sierpniu. Na kładce północnej elementy konstrukcyjne położono 2-3 sierpnia, następnie podwieszano wodociąg. Całość prac zakończono wraz z oddaniem do użytku węzła drogowego Leningradzka-Okopowa 15 X 1975. Przebudowany po 1990, z nośnością zwiększoną do 50 ton. {{author: MrGl}} {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] |
Wersja z 16:54, 21 sie 2022
MOST MOTŁAWSKI, łączący ul. Podwale Przedmiejskie z Wyspą Spichrzów ( Spichlerze). Decyzja o jego budowie, po usunięciu ruin wcześniejszej zabudowy i przedłużeniu ul. Podwale Przedmiejskie do Motławy, zapadła wiosną 1955, przy wstępnym projektowaniu tzw. trasy W-Z. Dokumentacje opracowało Biuro Projektów Budownictwa Komunalnego w Gdańsku. Wedle przedstawiciela Gdańskiego Urzędu Morskiego (GUM) prześwit między lustrem wody a spodnią konstrukcją mostu wynosić powinien 450 cm, przedstawiciel inwestora, Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku, zgadzał się na 280 cm. Prace przy palowaniu terenu rozpoczęto w marcu 1956 (wykonawca: Zjednoczenie Robót Wiertniczych i Fundamentowych z Zabrza), po wykonaniu fundamentów i podpór w lutym 1957 GUM zażądał przestrzegania jego ustaleń, grożąc nakazem zatrzymania prac. W konsekwencji przyjęto, że prześwit mieć będzie 350 cm wysokości, co wiązało się z koniecznością podniesienia do listopada 1957 poziomu całej ul. Podwale Przedmiejskie.
Most o konstrukcji żelbetowej (wykonanej przez Płockie Przedsiębiorstwo Robót Mostowych), jednoprzęsłowy z czterema podporami, długości 74 m, szerokości 28,4 m, z torowiskiem tramwajowym w obu kierunkach między jezdniami (po dwa pasy w każdym kierunku) i obustronnym przejściem dla pieszych, początkowo o nośności 30 ton. Z chwilą oddania do użytku 20 V 1959 przejął ruch tramwajowy na trasie do ul. Łąkowej ( tramwaje). Od grudnia 1960 roku na trasie kołowej w kierunku Warszawy przez ul. Chmielną i Elbląską.
W 1975, w związku z budową Węzła Leningradzkiego ( Węzeł Drogowy im. Unii Europejskiej) i poszerzeniem al. Leningradzkiej (ul. Podwale Przedmiejskie), na moście zlikwidowano przejścia dla pieszych, co pozwoliło poszerzyć jezdnie samochodowe w obie strony do trzech pasów. Dla ruchu pieszego wybudowano po obu stronach kładki o szerokości 5 m. Jako pierwszą wybudowano kładkę południową, elementy konstrukcyjne na gotowych filarach położono w nocy z 8 na 9 czerwca, prace zakończono w lipcu, udostępniono w sierpniu. Na kładce północnej elementy konstrukcyjne położono 2-3 sierpnia, następnie podwieszano wodociąg. Całość prac zakończono wraz z oddaniem do użytku węzła drogowego Leningradzka-Okopowa 15 X 1975. Przebudowany po 1990, z nośnością zwiększoną do 50 ton.
