ROSTEUSCHER CHRISTIAN, profesor Gimnazjum Akademickiego
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Christian_Rosteuscher.jpg |thumb| Strona tytułowa druku wydanego z okazji pogrzebu Christiana Rosteuschera, z jego życiorysem]] | [[File: Christian_Rosteuscher.jpg |thumb| Strona tytułowa druku wydanego z okazji pogrzebu Christiana Rosteuschera, z jego życiorysem]] | ||
| − | '''CHRISTIAN ROSTEUSCHER''' (4 VII 1620 Gdańsk – 25 XII 1681 Gdańsk), profesor [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] w Gdańsku. Syn pastora [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]] Johanna (1571 Gdańsk – pochowany 8 II 1634 Gdańsk) i jego pierwszej (od 1600) żony, Barbary, córki [[COLETUS MICHAEL | Michaela Coletusa]]. Ze starszym bratem | + | '''CHRISTIAN ROSTEUSCHER''' (4 VII 1620 Gdańsk – 25 XII 1681 Gdańsk), profesor [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] w Gdańsku. Syn pastora [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościoła św. Katarzyny]] Johanna (1571 Gdańsk – pochowany 8 II 1634 Gdańsk) i jego pierwszej (od 1600) żony, Barbary, córki [[COLETUS MICHAEL | Michaela Coletusa]]. Ze starszym bratem Nathanaelem w 1631 zapisany został do gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Brał udział w dysputach pod kierunkiem [[BOTSACK JOHANN| Johanna Botsacka]], [[NICOLAI HEINRICH | Heinricha Nicolai]] i [[OELHAF PETER | Petera Oelhafa]], pod opieką którego przygotował rozprawę ''De servitutibus''. W 1635 wysłany został do Torunia na naukę języka polskiego. W latach 1639–1642 studiował prawo na uniwersytecie w Królewcu, następnie na uniwersytecie w Lejdzie, od 1644 prawo i teologię w Strasburgu, słuchał też wykładów w Jenie, Lipsku, Erfurcie i Wittenberdze. <br/><br/> |
| − | W 1650 wrócił do Gdańska. Podjął pracę nauczyciela | + | W 1650 wrócił do Gdańska. Podjął pracę nauczyciela trzeciej klasy w Gimnazjum Akademickim, od lutego 1653 był wykładowcą retoryki w klasie przedostatniej. 6 III 1653 został adiunktem prawa i historii w katedrze kierowanej przez Petera Oelhafa, wykładał też retorykę. Po śmierci Oelhafa, w listopadzie 1655 przejął kierownictwo katedry, został profesorem, inspektorem gimnazjum, prowadził zajęcia z prawa i historii starożytnej, organizował uczniowskie dysputy. W 1656 na uniwersytecie w Królewcu, w oparciu o rozprawę ''De advocatione causarum'' otrzymał licencjat z prawa. W 1667 przejął także po [[PASTORIUS JOACHIM | Joachimie Pastoriusie]] prowadzenie wykładów z pozostałych epok historycznych. Po śmierci rektora [[MAUKISCH JOHANN | Johanna Maukischa]] z polecenia [[RADA MIEJSKA | Rady Miejskiej Gdańska]] przez prawie rok pełnił obowiązki rektorskie, podobnie jak w 1674, po odwołaniu ze stanowiska rektora [[STRAUCH AEGIDIUS | Aegidiusa Straucha]].<br/><br/> |
Był znawcą historii prawa chełmińskiego, stał na stanowisku, że rozpatrywanie ważnych zagadnień nie może się obejść bez znajomości kontekstu historycznego. Z tego powodu jego własne prace, dotyczące przeszłości, nie miały charakteru twórczego w rozwoju tego prawa. W dydaktyce był zwolennikiem stopniowania trudności w nauczaniu, selekcji materiału, odejścia od nauczania pamięciowego na rzecz rozumowego. <br/><br/> | Był znawcą historii prawa chełmińskiego, stał na stanowisku, że rozpatrywanie ważnych zagadnień nie może się obejść bez znajomości kontekstu historycznego. Z tego powodu jego własne prace, dotyczące przeszłości, nie miały charakteru twórczego w rozwoju tego prawa. W dydaktyce był zwolennikiem stopniowania trudności w nauczaniu, selekcji materiału, odejścia od nauczania pamięciowego na rzecz rozumowego. <br/><br/> | ||
| − | 23 II 1659 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) ożenił się po raz drugi z Heleną (1628 – pogrzeb 18 III 1667 Gdańsk), córką Johanna Georga Schwabe (1588–1660), w 1618 [[FIZYCY MIEJSCY | fizyka (lekarza) miejskiego]]. Syn z pierwszego małżeństwa Johann | + | 23 II 1659 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] (NMP) ożenił się po raz drugi z Heleną (1628 – pogrzeb 18 III 1667 Gdańsk), córką Johanna Georga Schwabe (1588–1660), w 1618 [[FIZYCY MIEJSCY | fizyka (lekarza) miejskiego]]. Syn z pierwszego małżeństwa [[ROSTEUSCHER JOHANN CHRISTOPH | Johann Christoph Rosteuscher]] był profesorem Gimnazjum Akademickiego oraz pastorem w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARBARY | kościele św. Barbary]]. Syn z drugiego małżeństwa, John, zmarł w niemowlęctwie (1661 – pogrzeb 29 IX 1662 Gdańsk), podobnie jak nieznana z imienia córka (1663–1664). Druga z córek, Katherina Elisabetha, 28 X 1691 poślubiła w kościele NMP Nathanaela Friese (ur. 1664).<br/><br/> |
Pochowany 8 I 1682, tak jak i inni przedstawiciele jego rodziny, w kościele NMP. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Pochowany 8 I 1682, tak jak i inni przedstawiciele jego rodziny, w kościele NMP. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Bibliografia:<br/> | Bibliografia:<br/> | ||
Wersja z 07:14, 27 lip 2022
CHRISTIAN ROSTEUSCHER (4 VII 1620 Gdańsk – 25 XII 1681 Gdańsk), profesor Gimnazjum Akademickiego w Gdańsku. Syn pastora kościoła św. Katarzyny Johanna (1571 Gdańsk – pochowany 8 II 1634 Gdańsk) i jego pierwszej (od 1600) żony, Barbary, córki Michaela Coletusa. Ze starszym bratem Nathanaelem w 1631 zapisany został do gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Brał udział w dysputach pod kierunkiem Johanna Botsacka, Heinricha Nicolai i Petera Oelhafa, pod opieką którego przygotował rozprawę De servitutibus. W 1635 wysłany został do Torunia na naukę języka polskiego. W latach 1639–1642 studiował prawo na uniwersytecie w Królewcu, następnie na uniwersytecie w Lejdzie, od 1644 prawo i teologię w Strasburgu, słuchał też wykładów w Jenie, Lipsku, Erfurcie i Wittenberdze.
W 1650 wrócił do Gdańska. Podjął pracę nauczyciela trzeciej klasy w Gimnazjum Akademickim, od lutego 1653 był wykładowcą retoryki w klasie przedostatniej. 6 III 1653 został adiunktem prawa i historii w katedrze kierowanej przez Petera Oelhafa, wykładał też retorykę. Po śmierci Oelhafa, w listopadzie 1655 przejął kierownictwo katedry, został profesorem, inspektorem gimnazjum, prowadził zajęcia z prawa i historii starożytnej, organizował uczniowskie dysputy. W 1656 na uniwersytecie w Królewcu, w oparciu o rozprawę De advocatione causarum otrzymał licencjat z prawa. W 1667 przejął także po Joachimie Pastoriusie prowadzenie wykładów z pozostałych epok historycznych. Po śmierci rektora Johanna Maukischa z polecenia Rady Miejskiej Gdańska przez prawie rok pełnił obowiązki rektorskie, podobnie jak w 1674, po odwołaniu ze stanowiska rektora Aegidiusa Straucha.
Był znawcą historii prawa chełmińskiego, stał na stanowisku, że rozpatrywanie ważnych zagadnień nie może się obejść bez znajomości kontekstu historycznego. Z tego powodu jego własne prace, dotyczące przeszłości, nie miały charakteru twórczego w rozwoju tego prawa. W dydaktyce był zwolennikiem stopniowania trudności w nauczaniu, selekcji materiału, odejścia od nauczania pamięciowego na rzecz rozumowego.
23 II 1659 w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP) ożenił się po raz drugi z Heleną (1628 – pogrzeb 18 III 1667 Gdańsk), córką Johanna Georga Schwabe (1588–1660), w 1618 fizyka (lekarza) miejskiego. Syn z pierwszego małżeństwa Johann Christoph Rosteuscher był profesorem Gimnazjum Akademickiego oraz pastorem w kościele św. Barbary. Syn z drugiego małżeństwa, John, zmarł w niemowlęctwie (1661 – pogrzeb 29 IX 1662 Gdańsk), podobnie jak nieznana z imienia córka (1663–1664). Druga z córek, Katherina Elisabetha, 28 X 1691 poślubiła w kościele NMP Nathanaela Friese (ur. 1664).
Pochowany 8 I 1682, tak jak i inni przedstawiciele jego rodziny, w kościele NMP.
Bibliografia:
Groth Andrzej, Kristian Rosteuscher (1620–1681) profesor prawa i historii w Gimnazjum Akademickim w Gdańsku, Słupskie Studia Historyczne, 1993, s. 177-184.
Kotarski Edmund, Rektorzy i profesorowie Gimnazjum Gdańskiego w XVII wieku, w: Gdańskie Gimnazjum Akademickie, t. I, Gdańsk 2008, s. 98.
Mokrzecki Lech, Studium z dziejów nauczania historii. Rozwój dydaktyki przedmiotu w Gdańskim Gimnazjum Akademickim do schyłku XVII w., Gdańsk 1973, s. 150-160.
