KABRUN JAKOB, kupiec, kolekcjoner
| Linia 8: | Linia 8: | ||
'''JAKOB KABRUN''' (9 I 1759 Gdańsk – 24 X 1814 Gdańsk), kupiec. Pochodził z rodziny szkockiej, od końca XVI wieku osiadłej w Gdańsku (pierwszy w 1575: Michael Kormbun). Syn kupca Jakoba (11 VI 1723 Gdańsk – 4 IV 1796 Gdańsk), właściciela rafinerii cukru trzcinowego i eksportera zboża oraz drewna.<br/><br/> | '''JAKOB KABRUN''' (9 I 1759 Gdańsk – 24 X 1814 Gdańsk), kupiec. Pochodził z rodziny szkockiej, od końca XVI wieku osiadłej w Gdańsku (pierwszy w 1575: Michael Kormbun). Syn kupca Jakoba (11 VI 1723 Gdańsk – 4 IV 1796 Gdańsk), właściciela rafinerii cukru trzcinowego i eksportera zboża oraz drewna.<br/><br/> | ||
Zawodu uczył się w firmie ojca, następnie był pracownikiem angielskiej firmy William Josua und James Kenworthy, działającej w Gdańsku, zajmującej się głównie hurtowym handlem zbożem. Z jej ramienia w latach 1785–1786 odbył podróż do Holandii i Anglii. Po powrocie do Gdańska po 1790 przejął firmę, w której pracował, 18 VIII 1791 otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. W 1803 sprowadził z Niemiec do Gdańska tkaczy adamaszku, którzy wykonywali zyskowną produkcję towaru dla jego firmy. W 1808 właściciel statków handlowego „Britannia” (pojemność 330 łasztów) i „Caledonia” (320 łasztów), o łącznej pojemności około 1500 ton.<br/><br/> | Zawodu uczył się w firmie ojca, następnie był pracownikiem angielskiej firmy William Josua und James Kenworthy, działającej w Gdańsku, zajmującej się głównie hurtowym handlem zbożem. Z jej ramienia w latach 1785–1786 odbył podróż do Holandii i Anglii. Po powrocie do Gdańska po 1790 przejął firmę, w której pracował, 18 VIII 1791 otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. W 1803 sprowadził z Niemiec do Gdańska tkaczy adamaszku, którzy wykonywali zyskowną produkcję towaru dla jego firmy. W 1808 właściciel statków handlowego „Britannia” (pojemność 330 łasztów) i „Caledonia” (320 łasztów), o łącznej pojemności około 1500 ton.<br/><br/> | ||
| − | W 1799 zainicjował i w części sfinansował (1799–1801) powstanie nowego budynku [[TEATR MIEJSKI | Teatru Miejskiego]]. W 1810 | + | W 1799 zainicjował i w części sfinansował (1799–1801) powstanie nowego budynku [[TEATR MIEJSKI | Teatru Miejskiego]]. W 1810 pełnił funkcję konsula Saksonii i Księstwa Warszawskiego w Gdańsku. W czasie wizyty w Gdańsku Napoleona Bonaparte był członkiem delegacji gdańskiego kupiectwa, która 1 VI 1807 w domu jego szwagra [[ALMONDE CORNELIUS van | Corneliusa van Almondego]] przy Langgarten 47 (Długie Ogrody) bezskutecznie prosiła cesarza o zmniejszenie narzuconej na miasto, rujnującej gospodarkę kontrybucji. Okres oblężenia miasta przez wojska rosyjsko-pruskie w 1813 spędził w Elblągu, poniósł straty materialne w związku z pożarem spichlerzy na [[SPICHLERZE | Spichlerzach]] (Wyspie Spichrzów) oraz blokadą kontynentalną, która wstrzymała opłacalny dla Gdańska eksport zboża do Anglii. W 1791 był właścicielem domu przy Brotbänkengasse 672 (ul. Chlebnicka 17), który w 1805 sprzedał radcy kryminalnemu [[SKERLE GOTTLIEB WILHELM | Gottliebowi Wilhelmowi Skerlemu]]. W latach 1797–1814 mieszkał we własnej kamienicy przy Langgasse 9 (ul. Długa), kantor firmy znajdował się pod nr. 41. W 1808 był także właścicielem kamienicy przy An der Reitbahn 40 (ul. Bogusławskiego 17). Po 1800 na terenie należącym do [[MŁYNISKA | Młynisk]] wzniósł dwór zwany Maison Kabrun. <br/><br/> |
Bezdzietny w dwóch małżeństwach, pierwszego zawartego 6 IX 1791 z Marią (7 IX 1766 Gdańsk – pochowana 30 I 1794 Gdańsk), siostrą [[ALMONDE CORNELIUS van | Corneliusa van Almonde]], i drugiego zawartego w 1798 z Henriettą Lawinią (zm. 27 III 1803 Gdańsk), córką Adolpha Heinricha von Wagenfeldta (syna Johanna Adolpha von Wagenfeldta, pruskiego rezydenta w Gdańsku w 1740 –1750 i Anny Euphrosiny, córki [[FREISLICH MAXIMILIAN DIETRICH | Maximiliana Dietricha Freislicha]]). Miał naturalnych synów Carla (17 XII 1805 Gdańsk – 24 II 1835 Westfalia; [[TOWARZYSTWO POKOJU | Towarzystwo Pokoju]]) i Augusta (7 VIII 1807 Gdańsk – 24 X 1878 Lipsk). Otrzymali oni zabezpieczenie materialne, mieszkali i działali poza Gdańskiem, zgodnie z obowiązującym wówczas prawem nie mogli być dziedzicami majątku ojca.<br/><br/> | Bezdzietny w dwóch małżeństwach, pierwszego zawartego 6 IX 1791 z Marią (7 IX 1766 Gdańsk – pochowana 30 I 1794 Gdańsk), siostrą [[ALMONDE CORNELIUS van | Corneliusa van Almonde]], i drugiego zawartego w 1798 z Henriettą Lawinią (zm. 27 III 1803 Gdańsk), córką Adolpha Heinricha von Wagenfeldta (syna Johanna Adolpha von Wagenfeldta, pruskiego rezydenta w Gdańsku w 1740 –1750 i Anny Euphrosiny, córki [[FREISLICH MAXIMILIAN DIETRICH | Maximiliana Dietricha Freislicha]]). Miał naturalnych synów Carla (17 XII 1805 Gdańsk – 24 II 1835 Westfalia; [[TOWARZYSTWO POKOJU | Towarzystwo Pokoju]]) i Augusta (7 VIII 1807 Gdańsk – 24 X 1878 Lipsk). Otrzymali oni zabezpieczenie materialne, mieszkali i działali poza Gdańskiem, zgodnie z obowiązującym wówczas prawem nie mogli być dziedzicami majątku ojca.<br/><br/> | ||
Z powodu wcześniejszej śmierci bratanka Heinricha (około 1786–1812), syna Andreasa, przed śmiercią ofiarował Gdańskowi swoje bogate zbiory (z ramienia miasta porządkował je [[BREYSIG JOHANN ADAM | Johann Adam Breysig]]). Według inwentarza z roku 1856 kolekcja liczyła między innymi 349 obrazów, 1950 akwarel i rysunków, 10 883 miedzioryty. Przechowywane początkowo w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Stare Miasto) | kościele św. Jakuba]], stanowiły podstawową część zbiorów otwartego w 1873 [[MUZEUM MIEJSKIE | Muzeum Miejskiego]]. W [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Polskiej Akademii Nauk Bibliotece Gdańskiej]] znajdują się jego zbiory, liczące w roku 1821 – 2764 książki i 93 mapy. Zapisał 100 tysięcy talarów na utworzenie w Gdańsku i utrzymanie [[AKADEMIA HANDLOWA | Akademii Handlowej]]. Ojcowskie zapisy uzupełnił syn August, który ofiarował Gdańskowi własną kolekcję 52 obrazów malarzy europejskich z przełomu XVIII/XIX wieku, zbiór sztychów, a Akademii Handlowej – 9.000 marek.<br/><br/> | Z powodu wcześniejszej śmierci bratanka Heinricha (około 1786–1812), syna Andreasa, przed śmiercią ofiarował Gdańskowi swoje bogate zbiory (z ramienia miasta porządkował je [[BREYSIG JOHANN ADAM | Johann Adam Breysig]]). Według inwentarza z roku 1856 kolekcja liczyła między innymi 349 obrazów, 1950 akwarel i rysunków, 10 883 miedzioryty. Przechowywane początkowo w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JAKUBA (Stare Miasto) | kościele św. Jakuba]], stanowiły podstawową część zbiorów otwartego w 1873 [[MUZEUM MIEJSKIE | Muzeum Miejskiego]]. W [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Polskiej Akademii Nauk Bibliotece Gdańskiej]] znajdują się jego zbiory, liczące w roku 1821 – 2764 książki i 93 mapy. Zapisał 100 tysięcy talarów na utworzenie w Gdańsku i utrzymanie [[AKADEMIA HANDLOWA | Akademii Handlowej]]. Ojcowskie zapisy uzupełnił syn August, który ofiarował Gdańskowi własną kolekcję 52 obrazów malarzy europejskich z przełomu XVIII/XIX wieku, zbiór sztychów, a Akademii Handlowej – 9.000 marek.<br/><br/> | ||
Jego płaskorzeźbowy wizerunek umieszczono w wykuszu na elewacji [[BUDYNEK ODDZIAŁU OKRĘGOWEGO NARODOWEGO BANKU POLSKIEGO | budynku banku]] przy ul. Okopowej 1 (wraz z innym zasłużonymi dla Gdańska postaciami). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Jego płaskorzeźbowy wizerunek umieszczono w wykuszu na elewacji [[BUDYNEK ODDZIAŁU OKRĘGOWEGO NARODOWEGO BANKU POLSKIEGO | budynku banku]] przy ul. Okopowej 1 (wraz z innym zasłużonymi dla Gdańska postaciami). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 15:19, 23 kwi 2022
JAKOB KABRUN (9 I 1759 Gdańsk – 24 X 1814 Gdańsk), kupiec. Pochodził z rodziny szkockiej, od końca XVI wieku osiadłej w Gdańsku (pierwszy w 1575: Michael Kormbun). Syn kupca Jakoba (11 VI 1723 Gdańsk – 4 IV 1796 Gdańsk), właściciela rafinerii cukru trzcinowego i eksportera zboża oraz drewna.
Zawodu uczył się w firmie ojca, następnie był pracownikiem angielskiej firmy William Josua und James Kenworthy, działającej w Gdańsku, zajmującej się głównie hurtowym handlem zbożem. Z jej ramienia w latach 1785–1786 odbył podróż do Holandii i Anglii. Po powrocie do Gdańska po 1790 przejął firmę, w której pracował, 18 VIII 1791 otrzymał obywatelstwo Gdańska. W 1803 sprowadził z Niemiec do Gdańska tkaczy adamaszku, którzy wykonywali zyskowną produkcję towaru dla jego firmy. W 1808 właściciel statków handlowego „Britannia” (pojemność 330 łasztów) i „Caledonia” (320 łasztów), o łącznej pojemności około 1500 ton.
W 1799 zainicjował i w części sfinansował (1799–1801) powstanie nowego budynku Teatru Miejskiego. W 1810 pełnił funkcję konsula Saksonii i Księstwa Warszawskiego w Gdańsku. W czasie wizyty w Gdańsku Napoleona Bonaparte był członkiem delegacji gdańskiego kupiectwa, która 1 VI 1807 w domu jego szwagra Corneliusa van Almondego przy Langgarten 47 (Długie Ogrody) bezskutecznie prosiła cesarza o zmniejszenie narzuconej na miasto, rujnującej gospodarkę kontrybucji. Okres oblężenia miasta przez wojska rosyjsko-pruskie w 1813 spędził w Elblągu, poniósł straty materialne w związku z pożarem spichlerzy na Spichlerzach (Wyspie Spichrzów) oraz blokadą kontynentalną, która wstrzymała opłacalny dla Gdańska eksport zboża do Anglii. W 1791 był właścicielem domu przy Brotbänkengasse 672 (ul. Chlebnicka 17), który w 1805 sprzedał radcy kryminalnemu Gottliebowi Wilhelmowi Skerlemu. W latach 1797–1814 mieszkał we własnej kamienicy przy Langgasse 9 (ul. Długa), kantor firmy znajdował się pod nr. 41. W 1808 był także właścicielem kamienicy przy An der Reitbahn 40 (ul. Bogusławskiego 17). Po 1800 na terenie należącym do Młynisk wzniósł dwór zwany Maison Kabrun.
Bezdzietny w dwóch małżeństwach, pierwszego zawartego 6 IX 1791 z Marią (7 IX 1766 Gdańsk – pochowana 30 I 1794 Gdańsk), siostrą Corneliusa van Almonde, i drugiego zawartego w 1798 z Henriettą Lawinią (zm. 27 III 1803 Gdańsk), córką Adolpha Heinricha von Wagenfeldta (syna Johanna Adolpha von Wagenfeldta, pruskiego rezydenta w Gdańsku w 1740 –1750 i Anny Euphrosiny, córki Maximiliana Dietricha Freislicha). Miał naturalnych synów Carla (17 XII 1805 Gdańsk – 24 II 1835 Westfalia; Towarzystwo Pokoju) i Augusta (7 VIII 1807 Gdańsk – 24 X 1878 Lipsk). Otrzymali oni zabezpieczenie materialne, mieszkali i działali poza Gdańskiem, zgodnie z obowiązującym wówczas prawem nie mogli być dziedzicami majątku ojca.
Z powodu wcześniejszej śmierci bratanka Heinricha (około 1786–1812), syna Andreasa, przed śmiercią ofiarował Gdańskowi swoje bogate zbiory (z ramienia miasta porządkował je Johann Adam Breysig). Według inwentarza z roku 1856 kolekcja liczyła między innymi 349 obrazów, 1950 akwarel i rysunków, 10 883 miedzioryty. Przechowywane początkowo w kościele św. Jakuba, stanowiły podstawową część zbiorów otwartego w 1873 Muzeum Miejskiego. W Polskiej Akademii Nauk Bibliotece Gdańskiej znajdują się jego zbiory, liczące w roku 1821 – 2764 książki i 93 mapy. Zapisał 100 tysięcy talarów na utworzenie w Gdańsku i utrzymanie Akademii Handlowej. Ojcowskie zapisy uzupełnił syn August, który ofiarował Gdańskowi własną kolekcję 52 obrazów malarzy europejskich z przełomu XVIII/XIX wieku, zbiór sztychów, a Akademii Handlowej – 9.000 marek.
Jego płaskorzeźbowy wizerunek umieszczono w wykuszu na elewacji budynku banku przy ul. Okopowej 1 (wraz z innym zasłużonymi dla Gdańska postaciami).
