RUBCZAK TADEUSZ, profesor Politechniki Gdańskiej
(wstawienie ilustracji (e-mail z 28.06.2018)) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:Rubczak Tadeusz.JPG|thumb|Tadeusz Rubczak]] | [[File:Rubczak Tadeusz.JPG|thumb|Tadeusz Rubczak]] | ||
| − | '''TADEUSZ RUBCZAK''' (3 III 1900 Stanisławów – 16 XI 1964 Gdańsk), | + | '''TADEUSZ RUBCZAK''' (3 III 1900 Stanisławów – 16 XI 1964 Gdańsk), specjalista budowy dróg i stacji kolejowych, profesor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). W 1925 absolwent Politechniki Lwowskiej, specjalista kolejnictwa. Pracował w PKP w Stanisławowie, Krakowie i Przemyślu. Podczas II wojny światowej przebywał w Krakowie, po wyzwoleniu podjął pracę na działającej w tym mieście Politechnice Śląskiej.<br/><br/> |
| + | |||
| + | Od 1 IX 1945 w Gdańsku, kierownik Oddziału Komunikacji i Zabudowy, zastępca naczelnika Wydziału Projektów i Konstrukcji [[BIURO ODBUDOWY PORTÓW | Biura Odbudowy Portów]]. Równocześnie zatrudniony na stanowisku profesora kontraktowego na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej PG, od 1949 doktor (przewód na Politechnice Warszawskiej) i profesor nadzwyczajny PG. W 1945 twórca i do śmierci kierownik Katedry Budowy Kolei Żelaznych, od 1952 do 1962 także kierownik działającego w ramach tek Katedry Zakładu Komunikacji Miejskiej. Był prodziekanem Wydziału Budownictwa Lądowego i przewodniczącym Międzywydziałowego Komitetu Redakcyjnego PG.<br/><br/> | ||
| + | Autor między innymi projektu komunikacji portu w Gdyni i monografii ''Urządzenia transportu lądowego w portach'' (1953). Żonaty był z Marią (11 IX 1902 – 28 XI 1989). Zmarł nagle (podczas kuracji po przebytym zawale serca, w trakcie sprawdzania studenckich prac), pochowany na [[CMENTARZ SREBRZYSKO| cmentarzu Srebrzysko]]. W 1994 jego imię nadano sali nr 70 w Gmachu Głównym PG. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 18:26, 20 lis 2021
TADEUSZ RUBCZAK (3 III 1900 Stanisławów – 16 XI 1964 Gdańsk), specjalista budowy dróg i stacji kolejowych, profesor Politechniki Gdańskiej (PG). W 1925 absolwent Politechniki Lwowskiej, specjalista kolejnictwa. Pracował w PKP w Stanisławowie, Krakowie i Przemyślu. Podczas II wojny światowej przebywał w Krakowie, po wyzwoleniu podjął pracę na działającej w tym mieście Politechnice Śląskiej.
Od 1 IX 1945 w Gdańsku, kierownik Oddziału Komunikacji i Zabudowy, zastępca naczelnika Wydziału Projektów i Konstrukcji Biura Odbudowy Portów. Równocześnie zatrudniony na stanowisku profesora kontraktowego na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej PG, od 1949 doktor (przewód na Politechnice Warszawskiej) i profesor nadzwyczajny PG. W 1945 twórca i do śmierci kierownik Katedry Budowy Kolei Żelaznych, od 1952 do 1962 także kierownik działającego w ramach tek Katedry Zakładu Komunikacji Miejskiej. Był prodziekanem Wydziału Budownictwa Lądowego i przewodniczącym Międzywydziałowego Komitetu Redakcyjnego PG.
Autor między innymi projektu komunikacji portu w Gdyni i monografii Urządzenia transportu lądowego w portach (1953). Żonaty był z Marią (11 IX 1902 – 28 XI 1989). Zmarł nagle (podczas kuracji po przebytym zawale serca, w trakcie sprawdzania studenckich prac), pochowany na cmentarzu Srebrzysko. W 1994 jego imię nadano sali nr 70 w Gmachu Głównym PG.
