MELTER STEFAN, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''STEFAN MELTER''' (31 VIII 1904 Słowiniec, województwo poznańskie – 14 I 1990 Gdańsk). W latach 1924–1931 studiował na Wydziale Lekarskim uniwersytetu w Poznaniu, od 1932 doktor medycyny. W okresie 1932–1939 pracował w Klinice Położnictwa i Chorób Kobiecych tegoż uniwersytetu. We wrześniu 1939 służył w Wojsku Polskim, uciekł z niewoli radzieckiej, pracował w szpitalu w Radomiu. W | + | '''STEFAN MELTER''' (31 VIII 1904 Słowiniec, województwo poznańskie – 14 I 1990 Gdańsk), lekarz, profesor [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej w Gdańsku]] (AMG). W latach 1924–1931 studiował na Wydziale Lekarskim uniwersytetu w Poznaniu, od 1932 doktor medycyny. W okresie 1932–1939 pracował w Klinice Położnictwa i Chorób Kobiecych tegoż uniwersytetu. We wrześniu 1939 służył w Wojsku Polskim, uciekł z niewoli radzieckiej, pracował w szpitalu w Radomiu. |
| + | W latach 1945–1955 pracował w Poznaniu, początkowo w Klinice Położniczej uniwersytetu, następnie (1950–1955) jako ordynator Oddziału Położnictwa i Ginekologii szpitala Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. W Gdańsku od 1955; kierownik Katedry Położnictwa i Chorób Kobiecych AMG, od 1971 dyrektor Instytutu Położnictwa i Chorób Kobiecych, kierownik Kliniki Położniczej. W 1954 docent, od 1961 profesor tytularny.<br/><br/> | ||
| + | Wojewódzki specjalista do spraw położnictwa i chorób kobiecych, przyczynił się do obniżenia śmiertelności okołoporodowej kobiet i noworodków w województwie gdańskim. Zajmował się fizjologią i patologią ciąży, porodu i połogu oraz wczesną diagnostyką i leczeniem nowotworów narządu rodnego. W latach 1960–1962 przewodniczący Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego. {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 18:44, 31 paź 2021
STEFAN MELTER (31 VIII 1904 Słowiniec, województwo poznańskie – 14 I 1990 Gdańsk), lekarz, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). W latach 1924–1931 studiował na Wydziale Lekarskim uniwersytetu w Poznaniu, od 1932 doktor medycyny. W okresie 1932–1939 pracował w Klinice Położnictwa i Chorób Kobiecych tegoż uniwersytetu. We wrześniu 1939 służył w Wojsku Polskim, uciekł z niewoli radzieckiej, pracował w szpitalu w Radomiu.
W latach 1945–1955 pracował w Poznaniu, początkowo w Klinice Położniczej uniwersytetu, następnie (1950–1955) jako ordynator Oddziału Położnictwa i Ginekologii szpitala Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. W Gdańsku od 1955; kierownik Katedry Położnictwa i Chorób Kobiecych AMG, od 1971 dyrektor Instytutu Położnictwa i Chorób Kobiecych, kierownik Kliniki Położniczej. W 1954 docent, od 1961 profesor tytularny.
Wojewódzki specjalista do spraw położnictwa i chorób kobiecych, przyczynił się do obniżenia śmiertelności okołoporodowej kobiet i noworodków w województwie gdańskim. Zajmował się fizjologią i patologią ciąży, porodu i połogu oraz wczesną diagnostyką i leczeniem nowotworów narządu rodnego. W latach 1960–1962 przewodniczący Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego.
