ŚWIĘCICKI BOLESŁAW WIT, redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego”

Wersja z 17:28, 16 paź 2021

Bolesław Wit Święcki (z prawej) w redakcji wileńskiego „Słowa”

Bolesław Wit Święcicki w okresie pracy w Gdańsku

BOLESŁAW WIT ŚWIĘCICKI (16 III 1901 Kraków – 4 I 1976 Gdynia), dziennikarz, redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego” . Ukończył szkołę średnią w Piotrkowie Trybunalskim, podczas nauki był redaktorem patriotycznego pisma „Młoda Myśl”. W latach 1921–1923, w czasie studiów filozoficznych na Uniwersytecie Poznańskim, pracował jako felietonista i reporter w „Gońcu Wielkopolskim". Następnie w Wilnie, od 1923 do 1934 roku był zastępcą redaktora naczelnego „Kuriera Wileńskiego”, w latach 1934–1936 korespondentem „Kuriera Porannego”, członkiem redakcji „Słowa”, w 1936–1939 redaktorem i wydawcą „Kuriera Powszechnego”. Był też redaktorem naczelnym „Odsieczy", redagował periodyki „Wileński Przegląd Artystyczny”, „Sztuka i Film”, był korespondentem warszawskiego „Kuriera Porannego”, „Robotnika”, „Epoki”, krakowskiego „Ilustrowanego Kuriera Codziennego”, „Dziennika Lwowskiego”. Od 1923 drukował swoje utwory poetyckie miedzy innymi w „Pomorzu”, dodatku literackim „Gazety Gdańskiej”. W latach 1928-1932 był rzecznikiem prasowym Wileńskich Targów Północy. Autor zbiorów reportaży Triumf i śmierć na podniebnych szlakach (1932, o lotnikach Franciszku Żwirce i Stanisławie Wigurze), Wilno w promieniach Wielkiego Marszałka (1936). Podczas II wojny światowej członek Armii Krajowej, był współpracownikiem organu Okręgu Wileńskiego AK „Niepodległość” i przewodniczącym tajnego zarządu Syndykatu Dziennikarzy Wileńskich.

Od 1945 mieszkał w Gdyni. Od 1 VII 1945 do 4 IX 1946 pierwszy redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego” ( prasa), następnie jego reporter. W grudniu 1945 roku zorganizował w Gdańsku I Walny Zjazd Dziennikarzy Polskich, na którym powołano Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich. Był jednym z założycieli gdańskiego miesięcznika literackiego „Wiatr od Morza”. W 1947 roku był rzecznikiem prasowym Międzynarodowych Targów Gdańskich, autor ich katalogu. Od 1948 pracował jako redaktor techniczny, w latach 1954–1966 jako publicysta działu kulturalnego „Głosu Wybrzeża”; zajmował się na jego łamach sprawami społecznymi, kulturą i architekturą Gdańska. Był stałym korespondentem „Rzeczpospolitej” (Warszawa) i „Dziennika Polskiego” (Kraków). Publikował przyczynki związane z historią prasy w Wilnie i początkach prasy polskiej na Wybrzeżu w 1945 roku. W „Dzienniku Bałtyckim” w 1975 drukowane były fragmenty jego wspomnień. W latach 1949–1955 tłumaczył opowiadania autorów rosyjskich, między innymi nowele Antoniego Czechowa.

Działacz zarządu gdańskiego i ogólnopolskiego związku zawodowego dziennikarzy. Był między innymi był wiceprezesem i prezesem Oddziału Morskiego Związku Zawodowego Dziennikarzy (1945–1951), organizatorem w Gdańsku I Walnego Zjazdu Dziennikarzy (grudzień 1945), organizatorem i prezesem Klubu Marynistów Wybrzeża. Od 1951 członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, prezes i członek zarządu Oddziału Morskiego. Był członkiem Wojewódzkiego Komitetu Stronnictwa Demokratycznego (SD) w Gdańsku i przewodniczącym Miejskiego Komitetu SD w Gdyni, tam też w latach 1945–1955 radnym Miejskiej Rady Narodowej (MRN).

W 1960 (jako pierwszy dziennikarz) otrzymał nagrodę w dziedzinie publicystyki społeczno-kulturalnej Prezydium MRN w Gdańsku. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1965), medalem X- i XXX-lecia PRL, medalem 25-lecia i 30-lecia Pracy Dziennikarskiej, medalem 700-lecia Tczewa, odznakami „1000-lecia Państwa Polskiego”, „Za Zasługi dla Gdańska”, „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”, złotą odznaką „Zasłużony Pracownik Morza”, „Zasłużony Działacz Ligi Obrony Kraju”.

Pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Witomińskim. Ojciec Wojciecha Święcickiego. MrGl BŚ