FÖRSTEMANN ERNST WILHELM, historyk, bibliotekarz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | ''' ERNST WILHELM FÖRSTEMANN''' (18 IX 1822 Gdańsk – 4 XI 1906 Charlottenburg, Berlin), językoznawca, bibliotekarz, historyk. Syn Wilhelma Augusta (1791–1836), profesora matematyki w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]]. W 1840 roku ukończył Gimnazjum Miejskie, do 1844 studiował językoznawstwo porównawcze w Berlinie i Halle, od 1844 doktor; w latach 1845–1851 nauczyciel gdańskiego Gimnazjum Miejskiego, prowadził amatorskie badania archeologiczne, głównie na terenie Gdańska oraz powiatu puckiego. Od 1851 | + | ''' ERNST WILHELM FÖRSTEMANN''' (18 IX 1822 Gdańsk – 4 XI 1906 Charlottenburg, Berlin), językoznawca, bibliotekarz, historyk. Syn Wilhelma Augusta (1791–1836), profesora matematyki w [[GIMNAZJUM MIEJSKIE | Gimnazjum Miejskim]]. W 1840 roku ukończył Gimnazjum Miejskie, do 1844 studiował językoznawstwo porównawcze w Berlinie i Halle, od 1844 doktor; w latach 1845–1851 nauczyciel gdańskiego Gimnazjum Miejskiego, prowadził amatorskie badania archeologiczne, głównie na terenie Gdańska oraz powiatu puckiego.<br/><br/> |
| + | Od 1851 nauczyciel w liceum w Wernigerode, od 1865 dyrektor Biblioteki Królewskiej w Dreźnie; w okresie 1887–1898 kierował biblioteką króla Saksonii; koniec życia spędził w Charlottenburgu. Prowadził badania nad językiem niemieckim, czego efektem były dwutomowe syntezy ''Altdeutsches Namenbuch'' (1856–1859) i ''Geschichte des deutschen Sprachstammes'' (1874–1875, przedruk w roku 1966). Szczególnie zasłużył się jako badacz rękopisów Majów i ich kalendarza; pozostawił po sobie siedmiotomowe dzieło ''Zur Entzifferung der Mayahandschriften'' (1887–1898). {{author: EK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 19:43, 28 wrz 2021
ERNST WILHELM FÖRSTEMANN (18 IX 1822 Gdańsk – 4 XI 1906 Charlottenburg, Berlin), językoznawca, bibliotekarz, historyk. Syn Wilhelma Augusta (1791–1836), profesora matematyki w Gimnazjum Miejskim. W 1840 roku ukończył Gimnazjum Miejskie, do 1844 studiował językoznawstwo porównawcze w Berlinie i Halle, od 1844 doktor; w latach 1845–1851 nauczyciel gdańskiego Gimnazjum Miejskiego, prowadził amatorskie badania archeologiczne, głównie na terenie Gdańska oraz powiatu puckiego.
Od 1851 nauczyciel w liceum w Wernigerode, od 1865 dyrektor Biblioteki Królewskiej w Dreźnie; w okresie 1887–1898 kierował biblioteką króla Saksonii; koniec życia spędził w Charlottenburgu. Prowadził badania nad językiem niemieckim, czego efektem były dwutomowe syntezy Altdeutsches Namenbuch (1856–1859) i Geschichte des deutschen Sprachstammes (1874–1875, przedruk w roku 1966). Szczególnie zasłużył się jako badacz rękopisów Majów i ich kalendarza; pozostawił po sobie siedmiotomowe dzieło Zur Entzifferung der Mayahandschriften (1887–1898).
