DRZEŻDŻON JAN, prozaik, poeta
m |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''JAN DRZEŻDŻON''' (16 V 1937 Domatowo koło Pucka – 22 VIII 1992 Gdańsk), prozaik i poeta piszący w języku polskim i kaszubskim, historyk literatury kaszubskiej. Absolwent Liceum Pedagogicznego w Wejherowie i w 1956 roku polonistyki w [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkole Pedagogicznej]]. Podczas studiów pracował jako nauczyciel w szkołach podstawowych na Kaszubach; od roku 1970 doktor. W latach 1971–1976 pracował w Wyższej Szkole Nauczycielskiej w Słupsku; w 1973–1974 w Ontario (Kanada) stypendysta Fundacji Kościuszkowskiej. Od roku 1976 adiunkt w Instytucie Filologii Polskiej [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] i członek Związku Literatów Polskich. Autor | + | '''JAN DRZEŻDŻON''' (16 V 1937 Domatowo koło Pucka – 22 VIII 1992 Gdańsk), prozaik i poeta piszący w języku polskim i kaszubskim, historyk literatury kaszubskiej. Absolwent Liceum Pedagogicznego w Wejherowie i w 1956 roku polonistyki w [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkole Pedagogicznej]]. Podczas studiów pracował jako nauczyciel w szkołach podstawowych na Kaszubach; od roku 1970 doktor. W latach 1971–1976 pracował w Wyższej Szkole Nauczycielskiej w Słupsku; w 1973–1974 w Ontario (Kanada) stypendysta Fundacji Kościuszkowskiej. Od roku 1976 adiunkt w Instytucie Filologii Polskiej [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] i członek Związku Literatów Polskich.<br/><br/> |
| + | Autor między innymi prac naukowych: ''Wędrówki Remusowe po Kaszubach'' (1971), ''Piętno Smętka. Z problemów kaszubskiej literatury regionalnej lat 1920–1939'' (1973), ''Współczesna literatura kaszubska 1945–1980'' (1986). Autor powieści: ''Oczy diabła'' (1976), ''Leśna Dąbrowa'' (1977), ''Okrucieństwo czasu'' (1977), ''Tajemnica bursztynowej szkatułki'' (1977), ''Wieczność i miłość'' (1977), ''Rozkosze miłości'' (1981), ''Karamoro'' (1983), ''Miasto automatów'' (1984), ''Twarz Boga'' (1984), ''Złoty pałacyk'' (1990), ''Na niwach'' (1991), ''Czerwony dwór'' (1992), ''Twarz Smętka'' (1993). Autor zbiorów opowiadań (''W niedzielni wieczór'', 1974; ''Upiory'', 1975; ''Dzwónnik'', 1979; ''Twarz lodowca'', 1986), tomów poetyckich (''Sklaniane pôcorë'', 1974; ''Przëszlë do mie'', 1995) oraz utworów dla dzieci (''Kraina Pantaloników'', 1978, 1985; ''Poszukiwania'', 1980, 1986; ''Wśród ludzi'', 1981, 1988). {{author: MD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 08:47, 20 wrz 2021
JAN DRZEŻDŻON (16 V 1937 Domatowo koło Pucka – 22 VIII 1992 Gdańsk), prozaik i poeta piszący w języku polskim i kaszubskim, historyk literatury kaszubskiej. Absolwent Liceum Pedagogicznego w Wejherowie i w 1956 roku polonistyki w Wyższej Szkole Pedagogicznej. Podczas studiów pracował jako nauczyciel w szkołach podstawowych na Kaszubach; od roku 1970 doktor. W latach 1971–1976 pracował w Wyższej Szkole Nauczycielskiej w Słupsku; w 1973–1974 w Ontario (Kanada) stypendysta Fundacji Kościuszkowskiej. Od roku 1976 adiunkt w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego i członek Związku Literatów Polskich.
Autor między innymi prac naukowych: Wędrówki Remusowe po Kaszubach (1971), Piętno Smętka. Z problemów kaszubskiej literatury regionalnej lat 1920–1939 (1973), Współczesna literatura kaszubska 1945–1980 (1986). Autor powieści: Oczy diabła (1976), Leśna Dąbrowa (1977), Okrucieństwo czasu (1977), Tajemnica bursztynowej szkatułki (1977), Wieczność i miłość (1977), Rozkosze miłości (1981), Karamoro (1983), Miasto automatów (1984), Twarz Boga (1984), Złoty pałacyk (1990), Na niwach (1991), Czerwony dwór (1992), Twarz Smętka (1993). Autor zbiorów opowiadań (W niedzielni wieczór, 1974; Upiory, 1975; Dzwónnik, 1979; Twarz lodowca, 1986), tomów poetyckich (Sklaniane pôcorë, 1974; Przëszlë do mie, 1995) oraz utworów dla dzieci (Kraina Pantaloników, 1978, 1985; Poszukiwania, 1980, 1986; Wśród ludzi, 1981, 1988).
