GACH ZBIGNIEW, dziennikarz
| Linia 7: | Linia 7: | ||
W okresie 1987–1989 specjalista do spraw marketingu w Przedsiębiorstwie Uspołecznionym Modem w Sopocie. W latach 1989–1891 reporter i felietonista w [[TYGODNIK GDAŃSKI | „Tygodniku Gdańskim”]], 1991–1996 specjalista do spraw wydawniczych, 1998–1999 w Fundacji Pomocy Dzieciom Skrzywdzonym „Dar Gdańska”, w 1999 dziennikarz w „Ilustrowanym Kurierze Sopockim”, 1999–2006 w [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dzienniku Bałtyckim”]]. Od 2006 roku na rencie.<br/><br/> | W okresie 1987–1989 specjalista do spraw marketingu w Przedsiębiorstwie Uspołecznionym Modem w Sopocie. W latach 1989–1891 reporter i felietonista w [[TYGODNIK GDAŃSKI | „Tygodniku Gdańskim”]], 1991–1996 specjalista do spraw wydawniczych, 1998–1999 w Fundacji Pomocy Dzieciom Skrzywdzonym „Dar Gdańska”, w 1999 dziennikarz w „Ilustrowanym Kurierze Sopockim”, 1999–2006 w [[DZIENNIK BAŁTYCKI | „Dzienniku Bałtyckim”]]. Od 2006 roku na rencie.<br/><br/> | ||
Współautor książki ''Gdańsk. Dramat wojenny'' (1984), autor między innymi książek: ''Antybohater'' (1991, o drodze Lecha Wałęsy do prezydentury), ''Jeden z Wiela'' (1991, o partyzantce na Kaszubach), ''Leszek Balcerowicz: wytrwać'' (1993), ''X wieków piwa w Gdańsku'' (2007). Wspólnie z [[TUSK DONALD FRANCISZEK | Donaldem Tuskiem]], [[DUDA WOJCIECH PAWEŁ | Wojciechem Dudą]] i [[FORTUNA GRZEGORZ | Grzegorzem Fortuną]] opublikował albumy ''Dawny Sopot'' (1998) i [[BYŁ SOBIE GDAŃSK | ''Był sobie Gdańsk 1945'']] (1998).<br/><br/> | Współautor książki ''Gdańsk. Dramat wojenny'' (1984), autor między innymi książek: ''Antybohater'' (1991, o drodze Lecha Wałęsy do prezydentury), ''Jeden z Wiela'' (1991, o partyzantce na Kaszubach), ''Leszek Balcerowicz: wytrwać'' (1993), ''X wieków piwa w Gdańsku'' (2007). Wspólnie z [[TUSK DONALD FRANCISZEK | Donaldem Tuskiem]], [[DUDA WOJCIECH PAWEŁ | Wojciechem Dudą]] i [[FORTUNA GRZEGORZ | Grzegorzem Fortuną]] opublikował albumy ''Dawny Sopot'' (1998) i [[BYŁ SOBIE GDAŃSK | ''Był sobie Gdańsk 1945'']] (1998).<br/><br/> | ||
| − | W 2002 roku otrzymał nagrodę specjalną Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (za reportaż ''Łaciate przeznaczenie''), a w 2004 nagrodę główną na Festiwalu Piosenki Szantowej w Krakowie za tekst utworu ''Cztery zegary''. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | W 2002 roku otrzymał nagrodę specjalną Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (za reportaż ''Łaciate przeznaczenie''), a w 2004 nagrodę główną na Festiwalu Piosenki Szantowej w Krakowie za tekst utworu ''Cztery zegary''. Pochowany na Cmentarzu Katolicki w Sopocie. {{author: RED}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 16:16, 18 wrz 2021
ZBIGNIEW GACH (1 XII 1952 Gdańsk – 26 II 2012 Gdańsk), dziennikarz. W 1977 roku ukończył Instytut Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego. W latach 1977–1982 pracował w tygodniku „Czas”. W sierpniu 1980 roku jako reporter przebywał podczas strajku w Stoczni Gdańskiej. Od września 1980 członek Solidarności, publikował w piśmie „Solidarność”.
Podczas stanu wojennego uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej. 13–16 XII 1981 aresztowany, do 20 grudnia w Areszcie Śledczym w Starogardzie Gdańskim. W lutym 1982 roku zwolniony z pracy, do grudnia tegoż roku bez zatrudnienia. W latach 1983–1987 reporter miesięcznika „Pomerania”. W 1984 roku (pod pseudonimem Marcin Moskit) z Mariuszem Wilkiem i Maciejem Łopińskim współautor książki Konspira. Rzecz o podziemnej „Solidarności” (uhonorowanej nagrodą Solidarności Pracowników Wydawnictw za najlepszą publikację w obiegu niezależnym).
W okresie 1987–1989 specjalista do spraw marketingu w Przedsiębiorstwie Uspołecznionym Modem w Sopocie. W latach 1989–1891 reporter i felietonista w „Tygodniku Gdańskim”, 1991–1996 specjalista do spraw wydawniczych, 1998–1999 w Fundacji Pomocy Dzieciom Skrzywdzonym „Dar Gdańska”, w 1999 dziennikarz w „Ilustrowanym Kurierze Sopockim”, 1999–2006 w „Dzienniku Bałtyckim”. Od 2006 roku na rencie.
Współautor książki Gdańsk. Dramat wojenny (1984), autor między innymi książek: Antybohater (1991, o drodze Lecha Wałęsy do prezydentury), Jeden z Wiela (1991, o partyzantce na Kaszubach), Leszek Balcerowicz: wytrwać (1993), X wieków piwa w Gdańsku (2007). Wspólnie z Donaldem Tuskiem, Wojciechem Dudą i Grzegorzem Fortuną opublikował albumy Dawny Sopot (1998) i Był sobie Gdańsk 1945 (1998).
W 2002 roku otrzymał nagrodę specjalną Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (za reportaż Łaciate przeznaczenie), a w 2004 nagrodę główną na Festiwalu Piosenki Szantowej w Krakowie za tekst utworu Cztery zegary. Pochowany na Cmentarzu Katolicki w Sopocie.
