HERMANNSHOF
(uzupełnienie BŚ (e-mail z 10.05.2019)) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| + | [[File: Hermannshof_karczma.jpg |thumb| Hermannshof, karczma, 1660, Anthony Waterloo]] | ||
[[File:1_Hermannshof.jpg|thumb|[[RANDT AUGUST LOBEGOTT| August Lobegott Randt]], widok z Góry Jana na majątek Hermannshof, w tle wieś Wrzeszcz z [[DWÓR UPHAGENA (Wrzeszcz)| dworem Uphagena]], na dalszym planie Nowe Szkoty, daleko po prawej twierdza [[WISŁOUJŚCIE| Wisłoujście]], lata 20. XIX wieku]] | [[File:1_Hermannshof.jpg|thumb|[[RANDT AUGUST LOBEGOTT| August Lobegott Randt]], widok z Góry Jana na majątek Hermannshof, w tle wieś Wrzeszcz z [[DWÓR UPHAGENA (Wrzeszcz)| dworem Uphagena]], na dalszym planie Nowe Szkoty, daleko po prawej twierdza [[WISŁOUJŚCIE| Wisłoujście]], lata 20. XIX wieku]] | ||
[[File:Dwór_Hermannshof.jpg|thumb|Dwór w majątku Hermannshof]] | [[File:Dwór_Hermannshof.jpg|thumb|Dwór w majątku Hermannshof]] | ||
Wersja z 19:15, 25 sie 2021
HERMANNSHOF (Hermanowo), prywatny majątek leżący między wsią Wrzeszcz a Świętą Studzienką, u stóp wzniesienia Johannisberg (Góra Jana; Park Jaśkowej Doliny), nieistniejący, obecnie rejon ulic Józefa Wasowskiego i Jana Matejki we Wrzeszczu. Posiadłość powstała w 1673 roku, biorąc nazwę od założyciela i pierwszego właściciela Hermanna Honricha. Ów odkupił teren od Constantina Giesego, właściciela wsi Wrzeszcz, i postawił zajazd z karczmą oraz utworzył okazały ogród w stylu francuskim, dostępny dla publiczności. Przy majątku istniał także staw oraz park. Z głównego traktu biegnącego z Gdańska do Oliwy przez Wrzeszcz (dzisiejsza al. Grunwaldzka) do majątku prowadziła polna dróżka, która następnie wiodła skrajem posesji i odbijała w kierunku Jaśkowej Doliny. Zajazd podupadł w epoce napoleońskiej, latem 1813 roku w jego okolicach toczyły się krwawe walki.
W kolejnych dekadach odratowanym zajazdem zawiadywały trzy niezamężne siostry, od których nazwiska majątek nazwano Hoffmanns Garten (Ogród Hoffmannów). Ostatnia z nich sprzedała podupadający zajazd kupcowi zbożowemu Augustowi Katschowi, który przywrócił nazwę Hermannshof, zabudowania doprowadził do dawnej świetności, zrewaloryzował i ponownie udostępnił ogród z fontannami oraz odbudował ujęcie wody, którą sprzedawał do Wrzeszcza, Nowego Portu i Gdańska. Latem ogród udostępniano publiczności, organizując imprezy rozrywkowe. W części leżącej u stop Góry Jana rósł starodrzew, istniał także punkt widokowy z ławkami. Od 1879 roku majątek był w posiadaniu Louise Riss z domu Schönnagel i jej małżonka Carla Ottona (Ottona), który urządził tu zakład ogrodniczy, wykorzystując zastaną florę (drzewa i krzewy iglaste oraz kwiaty; zdobywca srebrnego medalu targów gdańskich w 1883). Do początku XX wieku majątek został wchłonięty przez rozrastający się Wrzeszcz; śladem po nim była nazwa Hermannshoferweg (w latach 1945–1947 ul. Piękna, obecnie ul. Józefa Wasowskiego).
