MOZOŁOWSKI WŁODZIMIERZ, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
| Linia 5: | Linia 5: | ||
'''WŁODZIMIERZ MOZOŁOWSKI''' (8 V 1895 Sanok – 6 V 1975 Gdańsk), biochemik, profesor gdańskiej [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej]] (AMG). Od 1913 roku studiował na Wydziale Lekarskim uniwersytetu we Lwowie. Po pierwszym roku wstąpił do I Brygady Legionów Polskich (służył w kompanii ochrony Józefa Piłsudskiego), w latach 1920–1921 brał udział w wojnie z Rosją. Dwukrotnie ranny, odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari i Krzyżem Niepodległości. Służbę w Wojsku Polskim zakończył w 1921 roku w stopniu kapitana, dokończył studia na uniwersytecie lwowskim, od 1922 doktor medycyny.<br/><br/> | '''WŁODZIMIERZ MOZOŁOWSKI''' (8 V 1895 Sanok – 6 V 1975 Gdańsk), biochemik, profesor gdańskiej [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Medycznej]] (AMG). Od 1913 roku studiował na Wydziale Lekarskim uniwersytetu we Lwowie. Po pierwszym roku wstąpił do I Brygady Legionów Polskich (służył w kompanii ochrony Józefa Piłsudskiego), w latach 1920–1921 brał udział w wojnie z Rosją. Dwukrotnie ranny, odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari i Krzyżem Niepodległości. Służbę w Wojsku Polskim zakończył w 1921 roku w stopniu kapitana, dokończył studia na uniwersytecie lwowskim, od 1922 doktor medycyny.<br/><br/> | ||
Do 1934 pracował w Zakładzie Chemii Lekarskiej uniwersytetu we Lwowie, od 1933 habilitacja, w 1934 powołany na stanowisko profesora chemii fizjologicznej i patologii w Akademii Medycyny Weterynaryjnej tamże. Od 1935 profesor i kierownik Zakładu Chemii Fizjologicznej uniwersytetu w Wilnie, a podczas II wojny światowej tamże w laboratorium szpitala dziecięcego. | Do 1934 pracował w Zakładzie Chemii Lekarskiej uniwersytetu we Lwowie, od 1933 habilitacja, w 1934 powołany na stanowisko profesora chemii fizjologicznej i patologii w Akademii Medycyny Weterynaryjnej tamże. Od 1935 profesor i kierownik Zakładu Chemii Fizjologicznej uniwersytetu w Wilnie, a podczas II wojny światowej tamże w laboratorium szpitala dziecięcego. | ||
| − | W latach 1945–1965 (do emerytury) kierownik Katedry Chemii Fizjologicznej (w okresie 1950–1959 pod nazwą Zakładu Chemii Fizjologicznej, od 1960 ponownie Katedra) Akademii Lekarskiej, po zmianie w 1950 nazwy AMG. Wykładem 12 XI 1945 rozpoczął działalność dydaktyczną uczelni. Od stycznia 1947 profesor zwyczajny. Zasłużony w powojennej odbudowie i rozwoju środowiska biochemików polskich. Jeden z organizatorów w 1946 roku Gdańskiego Towarzystwa Lekarskiego oraz Polskiego Towarzystwa Biochemicznego, jego pierwszy honorowy członek. W latach 1954–1968 redaktor pierwszego polskiego biochemicznego pisma „Acta Biochimica Polonica”. W 1972 roku doktor honoris causa AMG. {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | W latach 1945–1965 (do emerytury) kierownik Katedry Chemii Fizjologicznej (w okresie 1950–1959 pod nazwą Zakładu Chemii Fizjologicznej, od 1960 ponownie Katedra) Akademii Lekarskiej, po zmianie w 1950 nazwy AMG. Wykładem 12 XI 1945 rozpoczął działalność dydaktyczną uczelni. Od stycznia 1947 profesor zwyczajny.<br/><br/> |
| + | Zasłużony w powojennej odbudowie i rozwoju środowiska biochemików polskich. Jeden z organizatorów w 1946 roku Gdańskiego Towarzystwa Lekarskiego oraz Polskiego Towarzystwa Biochemicznego, jego pierwszy honorowy członek. W latach 1954–1968 redaktor pierwszego polskiego biochemicznego pisma „Acta Biochimica Polonica”. W 1972 roku doktor honoris causa AMG. {{author: ZM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 16:16, 4 lip 2021
WŁODZIMIERZ MOZOŁOWSKI (8 V 1895 Sanok – 6 V 1975 Gdańsk), biochemik, profesor gdańskiej Akademii Medycznej (AMG). Od 1913 roku studiował na Wydziale Lekarskim uniwersytetu we Lwowie. Po pierwszym roku wstąpił do I Brygady Legionów Polskich (służył w kompanii ochrony Józefa Piłsudskiego), w latach 1920–1921 brał udział w wojnie z Rosją. Dwukrotnie ranny, odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari i Krzyżem Niepodległości. Służbę w Wojsku Polskim zakończył w 1921 roku w stopniu kapitana, dokończył studia na uniwersytecie lwowskim, od 1922 doktor medycyny.
Do 1934 pracował w Zakładzie Chemii Lekarskiej uniwersytetu we Lwowie, od 1933 habilitacja, w 1934 powołany na stanowisko profesora chemii fizjologicznej i patologii w Akademii Medycyny Weterynaryjnej tamże. Od 1935 profesor i kierownik Zakładu Chemii Fizjologicznej uniwersytetu w Wilnie, a podczas II wojny światowej tamże w laboratorium szpitala dziecięcego.
W latach 1945–1965 (do emerytury) kierownik Katedry Chemii Fizjologicznej (w okresie 1950–1959 pod nazwą Zakładu Chemii Fizjologicznej, od 1960 ponownie Katedra) Akademii Lekarskiej, po zmianie w 1950 nazwy AMG. Wykładem 12 XI 1945 rozpoczął działalność dydaktyczną uczelni. Od stycznia 1947 profesor zwyczajny.
Zasłużony w powojennej odbudowie i rozwoju środowiska biochemików polskich. Jeden z organizatorów w 1946 roku Gdańskiego Towarzystwa Lekarskiego oraz Polskiego Towarzystwa Biochemicznego, jego pierwszy honorowy członek. W latach 1954–1968 redaktor pierwszego polskiego biochemicznego pisma „Acta Biochimica Polonica”. W 1972 roku doktor honoris causa AMG.
