LEŚNY MŁYN
| Linia 5: | Linia 5: | ||
'''LEŚNY''' (Krzaczasty) '''MŁYN''' (Strauchmühle), [[OLIWA | Oliwa]]. Młyn na terenie należącym od 1186 roku do [[OPACTWO CYSTERSÓW W OLIWIE | opactwa cystersów w Oliwie]], wypuszczany w dzierżawę. Zwany też Młynem XXIII, jeden z dwóch w dobrach cystersów nad [[POTOK RYNARZEWSKI | Potokiem Rynarzewskim]] (Młyn XXIV nie zachował się; [[MŁYNY NAD POTOKIEM OLIWSKIM I DOPŁYWAMI | młyny nad Potokiem Oliwskim i dopływami]]). Młyn działał dowodnie od końca XVI wieku jako kuźnica miedzi. W 1649 roku nabył go Stephan Berenta, w 1664 był własnością Märesiusa. Pod koniec XVII wieku przebudowany z polecenia cystersów na młyn zbożowy. Po roku 1750 nowy dzierżawca, Löbel, przebudował go na młyn prochowy, następnie ponownie pracował jako zbożowy.<br/><br/> | '''LEŚNY''' (Krzaczasty) '''MŁYN''' (Strauchmühle), [[OLIWA | Oliwa]]. Młyn na terenie należącym od 1186 roku do [[OPACTWO CYSTERSÓW W OLIWIE | opactwa cystersów w Oliwie]], wypuszczany w dzierżawę. Zwany też Młynem XXIII, jeden z dwóch w dobrach cystersów nad [[POTOK RYNARZEWSKI | Potokiem Rynarzewskim]] (Młyn XXIV nie zachował się; [[MŁYNY NAD POTOKIEM OLIWSKIM I DOPŁYWAMI | młyny nad Potokiem Oliwskim i dopływami]]). Młyn działał dowodnie od końca XVI wieku jako kuźnica miedzi. W 1649 roku nabył go Stephan Berenta, w 1664 był własnością Märesiusa. Pod koniec XVII wieku przebudowany z polecenia cystersów na młyn zbożowy. Po roku 1750 nowy dzierżawca, Löbel, przebudował go na młyn prochowy, następnie ponownie pracował jako zbożowy.<br/><br/> | ||
| − | Na początku XX wieku w sąsiedztwie młyna, z uwagi na specyficzny mikroklimat okolicy, zbudowano Dom Kuracyjny dla osób cierpiących na schorzenia górnych dróg oddechowych, a młyn przystosowano do produkcji prądu. Od 1926 w granicach administracyjnych Gdańska. W 1943 przeniesiono tu (w obawie przed [[NALOTY BOMBOWE PODCZAS II WOJNY ŚWIATOWEJ | nalotami bombowymi]]) klinikę dziecięcą [[SZPITAL DIAKONIS EWANGELICKICH | szpitala diakonis ewangelickich]] z Neugarten (ul. Nowe Ogrody). Po 1945 w Domu Kuracyjnym mieścił się internat Państwowego Pedagogium ([[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższa Szkoła Pedagogiczna]]). W 1954 młyn, dworek młynarza i Dom Kuracyjny (100 ha) włączono w obręb [[MIEJSKI OGRÓD ZOOLOGICZNY WYBRZEŻA | Miejskiego Ogrodu Zoologicznego Wybrzeże]]. {{author: AK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | + | Na początku XX wieku w sąsiedztwie młyna, z uwagi na specyficzny mikroklimat okolicy, zbudowano Dom Kuracyjny dla osób cierpiących na schorzenia górnych dróg oddechowych, a młyn przystosowano do produkcji prądu. Około 1911 uruchomiono tu [[WODOCIĄGI | ujęcie wody]] dla miasta (zwany także obecnie Strachowem), nie wymagające uzdatniania. <br/><br/> |
| + | Od 1926 w granicach administracyjnych Gdańska. W 1943 przeniesiono tu (w obawie przed [[NALOTY BOMBOWE PODCZAS II WOJNY ŚWIATOWEJ | nalotami bombowymi]]) klinikę dziecięcą [[SZPITAL DIAKONIS EWANGELICKICH | szpitala diakonis ewangelickich]] z Neugarten (ul. Nowe Ogrody). Po 1945 w Domu Kuracyjnym mieścił się internat Państwowego Pedagogium ([[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższa Szkoła Pedagogiczna]]). W 1954 młyn, dworek młynarza i Dom Kuracyjny (100 ha) włączono w obręb [[MIEJSKI OGRÓD ZOOLOGICZNY WYBRZEŻA | Miejskiego Ogrodu Zoologicznego Wybrzeże]]. {{author: AK}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Przestrzeń miasta]] | ||
Wersja z 12:56, 24 cze 2021
LEŚNY (Krzaczasty) MŁYN (Strauchmühle), Oliwa. Młyn na terenie należącym od 1186 roku do opactwa cystersów w Oliwie, wypuszczany w dzierżawę. Zwany też Młynem XXIII, jeden z dwóch w dobrach cystersów nad Potokiem Rynarzewskim (Młyn XXIV nie zachował się; młyny nad Potokiem Oliwskim i dopływami). Młyn działał dowodnie od końca XVI wieku jako kuźnica miedzi. W 1649 roku nabył go Stephan Berenta, w 1664 był własnością Märesiusa. Pod koniec XVII wieku przebudowany z polecenia cystersów na młyn zbożowy. Po roku 1750 nowy dzierżawca, Löbel, przebudował go na młyn prochowy, następnie ponownie pracował jako zbożowy.
Na początku XX wieku w sąsiedztwie młyna, z uwagi na specyficzny mikroklimat okolicy, zbudowano Dom Kuracyjny dla osób cierpiących na schorzenia górnych dróg oddechowych, a młyn przystosowano do produkcji prądu. Około 1911 uruchomiono tu ujęcie wody dla miasta (zwany także obecnie Strachowem), nie wymagające uzdatniania.
Od 1926 w granicach administracyjnych Gdańska. W 1943 przeniesiono tu (w obawie przed nalotami bombowymi) klinikę dziecięcą szpitala diakonis ewangelickich z Neugarten (ul. Nowe Ogrody). Po 1945 w Domu Kuracyjnym mieścił się internat Państwowego Pedagogium ( Wyższa Szkoła Pedagogiczna). W 1954 młyn, dworek młynarza i Dom Kuracyjny (100 ha) włączono w obręb Miejskiego Ogrodu Zoologicznego Wybrzeże.
