EGGERT JOHANN EPHRAIM, organista, carillonista
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: FRIEDRICH__DALITZ.jpg |thumb| Tablica pamiątkowa z roku 1766 znad stołu gry organów [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja) | kościoła Bożego Ciała]], z nazwiskami fundatorów instrumentu, jego budowniczego [[DALITZ FRIEDRICH RUDOLPH | Friedricha Rudolpha Dalitza]] oraz organisty, Johanna Ephraima Eggerta]] | [[File: FRIEDRICH__DALITZ.jpg |thumb| Tablica pamiątkowa z roku 1766 znad stołu gry organów [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja) | kościoła Bożego Ciała]], z nazwiskami fundatorów instrumentu, jego budowniczego [[DALITZ FRIEDRICH RUDOLPH | Friedricha Rudolpha Dalitza]] oraz organisty, Johanna Ephraima Eggerta]] | ||
| − | '''JOHANN EPHRAIM EGGERT''' (1 XI 1728 Gdańsk – po 19 IX 1803), organista, carillonista, | + | '''JOHANN EPHRAIM EGGERT''' (1 XI 1728 Gdańsk – po 19 IX 1803), [[CARILLONY | carillonista]], piszczek wieżowy, organista, carillonista. Syn Daniela i Dorothei, brat Johanna Daniela Eggerta. Początkowo mieszkał z rodzicami przy Neugarten (ul. Nowe Ogrody 1).<br/><br/> |
| + | Do 15 V 1755 pracował w [[KOŚCIÓŁ ŚW. KATARZYNY ALEKSANDRYJSKIEJ | kościele św. Katarzyny]] w charakterze piszczka wieżowego (jego następcą był Carl Henrich Dircksen) i prawdopodobnie już wówczas był organistą w [[KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA (przy ob. ul. 3 Maja) | kościele Bożego Ciała]]. O jego umiejętnościach jako organisty ironicznie wypowiedział się Johann Gottfried Hingelberg (zob. [[HINGELBERG FRIEDRICH THEODOR | Friedrich Theodor Hingelberg]]).<br/><br/> | ||
| + | Po śmierci pierwszego carillonisty kościoła św. Katarzyny, Daniela Rothländera, otrzymał – 25 VII 1766 – stanowisko drugiego carillonisty. Zgodnie ze zwyczajem o obowiązkach i wynagrodzeniu został powiadomiony ustnie. W 1798, po śmierci Carla Gottfrieda Buscha, powierzono mu stanowisko pierwszego carillonisty; w pracy przy mechanizmie carillonu miał do pomocy nadzorcę zegara kościelnej wieży, początkowo Philipa Bauera, po jego śmierci Gottlieba Grzymala. W 1775, 1776 organizował loterie liczbowe w swoim domu in der Kleinen Mühlengasse (ul. Małe Młyny).<br/><br/> | ||
| + | W 1780 zachęcał do subskrypcji kompozycji fortepianowych Georga Bendy. W 1796 oferował oraz kupował klawikordy i klawesyny, produkowane między innymi przez gdańskiego budowniczego [[WOGE JOHANN WERNER | Johanna Wernera Wogego]]. W 1770 był stanu wolnego, mieszkał przy Kirchen Steig (ul. Katarzynki 3) z Wilhelmem Blechem oraz dziewką służebną Anną Rosiną Czikorską. W wieku 70 lat, w 1798, zamierzał zawrzeć związek małżeński z Eleonorą, córką Philipa Kalessa. Nie udało się ustalić, czy ślub rzeczywiście odbył się. Nie wiadomo też, czy było to jego pierwsze, czy kolejne małżeństwo. <br/><br/> | ||
| + | W 1784 ofiarował [[RADA MIEJSKA | Radzie Starego Miasta]] rękopis ''Choral-Lieder zu dem Glocken-Spiel der Altstädtschen Ober-Pfarr-Kirche zu St. Catharinen ausgesetzt mit Variationes'' (reprint Gdańsk 2005). Znajduje się w nim jego 260 autorskich wariacji na carillon. Utwory oparte są na melodiach pieśni protestanckich i przeznaczone do programowania na bębnie carillonu kościoła św. Katarzyny na każdą pełną oraz połówkę godzin a także jako repertuar do koncertów, które zobowiązany był grać codzienne. <br/><br/> | ||
| + | Okolo 1800 sporządził rękopis ''Orgeln in Danzig''. Zestawił w nim dyspozycje organów sześciu najważniejszych kościołów Gdańska oraz podał nazwiska organistów tychże kościołów. 19 IX 1803 złożył przed [[KOLEGIUM SZKOLNE | Kolegium Kościelno- Szkolnym]] zeznanie w sprawie zakresu obowiązków carillonistów kościoła św. Katarzyny i jest to ostatnia znana o nim wzmianka.<br/><br/> {{author: DP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 20:29, 9 cze 2021
JOHANN EPHRAIM EGGERT (1 XI 1728 Gdańsk – po 19 IX 1803), carillonista, piszczek wieżowy, organista, carillonista. Syn Daniela i Dorothei, brat Johanna Daniela Eggerta. Początkowo mieszkał z rodzicami przy Neugarten (ul. Nowe Ogrody 1).
Do 15 V 1755 pracował w kościele św. Katarzyny w charakterze piszczka wieżowego (jego następcą był Carl Henrich Dircksen) i prawdopodobnie już wówczas był organistą w kościele Bożego Ciała. O jego umiejętnościach jako organisty ironicznie wypowiedział się Johann Gottfried Hingelberg (zob. Friedrich Theodor Hingelberg).
Po śmierci pierwszego carillonisty kościoła św. Katarzyny, Daniela Rothländera, otrzymał – 25 VII 1766 – stanowisko drugiego carillonisty. Zgodnie ze zwyczajem o obowiązkach i wynagrodzeniu został powiadomiony ustnie. W 1798, po śmierci Carla Gottfrieda Buscha, powierzono mu stanowisko pierwszego carillonisty; w pracy przy mechanizmie carillonu miał do pomocy nadzorcę zegara kościelnej wieży, początkowo Philipa Bauera, po jego śmierci Gottlieba Grzymala. W 1775, 1776 organizował loterie liczbowe w swoim domu in der Kleinen Mühlengasse (ul. Małe Młyny).
W 1780 zachęcał do subskrypcji kompozycji fortepianowych Georga Bendy. W 1796 oferował oraz kupował klawikordy i klawesyny, produkowane między innymi przez gdańskiego budowniczego Johanna Wernera Wogego. W 1770 był stanu wolnego, mieszkał przy Kirchen Steig (ul. Katarzynki 3) z Wilhelmem Blechem oraz dziewką służebną Anną Rosiną Czikorską. W wieku 70 lat, w 1798, zamierzał zawrzeć związek małżeński z Eleonorą, córką Philipa Kalessa. Nie udało się ustalić, czy ślub rzeczywiście odbył się. Nie wiadomo też, czy było to jego pierwsze, czy kolejne małżeństwo.
W 1784 ofiarował Radzie Starego Miasta rękopis Choral-Lieder zu dem Glocken-Spiel der Altstädtschen Ober-Pfarr-Kirche zu St. Catharinen ausgesetzt mit Variationes (reprint Gdańsk 2005). Znajduje się w nim jego 260 autorskich wariacji na carillon. Utwory oparte są na melodiach pieśni protestanckich i przeznaczone do programowania na bębnie carillonu kościoła św. Katarzyny na każdą pełną oraz połówkę godzin a także jako repertuar do koncertów, które zobowiązany był grać codzienne.
Okolo 1800 sporządził rękopis Orgeln in Danzig. Zestawił w nim dyspozycje organów sześciu najważniejszych kościołów Gdańska oraz podał nazwiska organistów tychże kościołów. 19 IX 1803 złożył przed Kolegium Kościelno- Szkolnym zeznanie w sprawie zakresu obowiązków carillonistów kościoła św. Katarzyny i jest to ostatnia znana o nim wzmianka.
